Έρχονται εκλογές. Τα κόμματα βάζουν αποσμητικό στις μασχάλες τους, ο αρχηγός τους ευθυγραμμίζει τη χωριστρούλα ενώ οι παρατρεχάμενοι πίνουν red bull που βγάζει φτερά για να αντέξουν την επίπονη προεκλογική περίοδο.

Μαζί τους ετοιμάζεται και ο κόσμος, ο οποίος έχει ως παλλαϊκό αίτημα τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας γιατί καθώς λένε σ’ αυτήν δεν περνούν καλά.

-          Χάλια μαύρα ρε φίλε, τίποτα δεν κινείται, να πα να πνιγούν οι κυβερνώντες!

-          Και σένα όμως δε σε βλέπω πολύ ζωηρό αδερφάκι μου, μήπως να το κοιτάξεις κι εσύ για κανένα μπλουμ;

-          Γιατί το λες αυτό; Τι θες να κάνω; Κοίτα γύρω σου, παντού ανεργία!

-          Πού να κοιτάξω γύρω μου; Σε παραλιακό μαγαζί είμαστε, γύρω έχουμε θάλασσα, που την είδες την ανεργία;

-          Ε αυτό! Παλιά γινόταν εμπόριο, είδες να περνά από δω τώρα κανένα καράβι;

-          Δηλαδή αν δε ξεφορτώσει το γκαζάδικο διακόσια μέτρα από κει που πίνουμε τον καφέ μας, υπάρχει ανεργία; Κοίτα πουθενά αλλού!

-          Κοίτα τα βουνά πέρα! Άδεια! Πού είναι τα ζώα; Τα βοσκοτόπια; Παντού ανεργία ρε φίλε!

-          Τα ζώα και τα βοσκοτόπια δεν τα φτιάχνουν στις χαράδρες, αν ψάξεις θα βρεις!

-          Να βλέπεις; Το ομολογείς και μόνος σου! Πρέπει να πάρεις τα βουνά και τους ωκεανούς να βρεις μια άκρη με την ανεργία! Γι’ αυτό αράζω εδώ… Πιάσε μια μπύρα μάστορα!

Αλλά και οι πολιτικοί δε διαφέρουν από τον κόσμο. Βλέπεις κάποιους που έχουν κυβερνήσει 5-6 φορές και κατεβαίνουν με το σύνθημα της νέας κοινωνίας. Δηλαδή είναι το σημείο που βουτάς το μαλλί σου, το χωρίζεις σε κοτσίδες, το κάνεις θηλιά και το περνάς στο λαιμό σου να δεις τι νούμερο κρεμάλα φοράς. Στρώνουν την επιδερμίδα τους και την κάνουν γυαλιστερή για να τραβάει περισσότερα κορόιδα, φοράνε το σακάκι μέσα στο κατακαλόκαιρο που σκάει κι ο τζίτζικας λες και έχουν ενσωματωμένη  ψύξη δεξιά της σπλήνας και αμολιούνται  να τάξουν αυτή τη νέα κοινωνία, την οποία θα φτιάξουν τώρα, μετά την 5ηεκλογή τους. Στις προηγούμενες τέσσερις θητείες κρατούσαν σημειώσεις.

-          Εμπρός συμπολίτες! Πάμε για το καινούργιο! Το νέο! Το πρωτόγνωρο!

-          (να ψηφίσουμε θέλει ή είναι απ’ τον Κωτσόβολο και θέλει να αλλάξουμε το ηλεκτρικό μας σίδερο;)

-          Εμπρός για τη νέα Ελλάδα της ελευθερίας και της ελπίδας!

-          (τίποτα υπάλληλοι του Κωτσόβολου  θα ‘ναι τα πιπίνια..)

-          Εμπρός να χτίσουμε την κοινωνία του μέλλοντος!

-          (για τούβλα ψάχνει μάλλον, έτσι εξηγείται)

-          Ψηφίστε με! Εγώ είμαι! Για σας!

-          (το μόνο σωστό που είπε! Γεια σας!)

Έρχεται ο άλλος. Αν δει κανέναν χοντρούλη ψηφοφόρο με μπιφτέκι στο πάνω μέρος του κεφαλιού και σοφιστικέ γυαλάκι δηλώνει σοσιαλιστής, αν δει κανέναν αναμαλλιασμένο δηλώνει κομμουνιστής, αν δει κανέναν εξαγριωμένο δηλώνει… εκτελωνιστής. (Είδα ένα βλάκα πολιτικό να περνάει, αλλά έφυγε).

Με πολύ ψάξιμο βρίσκει κι αυτός το κοινό του στο οποίο αναφωνεί!

-          Πάμε να χτίσουμε την κοινωνία του σοσιαλισμού!

-          Αυτή που διαλύθηκε πριν 30 χρόνια; Νεκρόφιλοι είμαστε;

-          Δεν τη χτίσανε καλά τότε, πάμε να το ξανακάνουμε!

-          Και τότε γιατί δεν ξαναχτίζουμε την αρχαία Αίγυπτο, να μας φυλάει και η Unesco, να βγάλουμε και κανά φράγκο;

-          Γιατί στην αρχαία Αίγυπτο κυβερνούσε ο Φαραώ, ενώ σε μας κυβερνά, ο εργάτης, ο αγρότης!

-          Θέλει να μας πει τώρα δηλαδή πως αν ο Στάλιν δεν ξεχορτάριαζε μια φορά το δίμηνο, δεν άντεχε ρε παιδί μου, έβγαζε τα γαλόνια του και τα μασούσε σα σογκοφρέτες απ’ τα νεύρα του! 

-          Απορρίψτε την κοινωνία του καταναλωτισμού και των υλικών απολαύσεων, πάμε να βρούμε αξίες και ιδανικά!

-          Όταν λένε αυτοί «ιδανικά» εννοούνε να την περνάνε αυτοί ιδανικά και συ να αγοράζεις Κουκουρούκου απ’ το περίπτερο με το δελτίο.

-          Ζήτω ο σοσιαλισμός! Ζήτω η επανάσταση του 1917!

-          Τώρα, αφού το γαμήσαμε που το γαμήσαμε, άκου πάμε μπρος με το 1917,  ιδρύεις ένα κόμμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου έτσι για να δούμε ποιος την έχει πιο μεγάλη; (την ιστορία…;) Άει σιχτίρ με τον κάθε νεκρόφιλο!

Μέσα σ’ αυτούς νέα μόδα είναι και οι τάχα μου σκεπτόμενοι, συνωμοσιολόγοι που προσπαθούν να κλέψουν καμιά ψήφο κυνηγώντας εξωγήινους, σκοτεινές δυνάμεις που θέλουν το κακό μας, ανοίγουν τις πύλες του ανεξήγητου για να εξολοθρεύσουν το κακό για χάρη της ανθρωπότητας , ενώ οι πύλες του ψυχιατρείου είναι πάντα ανοιχτές για όλους αυτούς, και τους πολιτικούς και τους ψηφοφόρους.

-          Θέλουν το κακό μας! Μας ψεκάζουν!

-          Επιτέλους ρε αδερφέ! Και λίγο τσάμπα αποσμητικό! Ξέρεις πόσο έχουνε πάει στα σούπερ- μάρκετ;

-          Μας ψεκάζουν και μας κάνουν χαζούς!

-          Ενώ πριν ήμασταν τρελοί επιστήμονες!

-          Θέλουν να μας κάνουν να τα δεχόμαστε όλα!

-          Και συ γιατί δεν τα δέχεσαι; Δε σε ψεκάζουν καλά; Κάθεσαι κάτω από υπόστεγα;

-          Εγώ διαβάζω κύριέ μου!

-          Δηλαδή ρίχνουν φάρμακο ειδικό για αδιάβαστους; Ευτυχώς που έκοψα το σχολείο δηλαδή, αν συνέχιζα θα μ’ είχανε κάνει απ’ το πολύ ψέκασμα σα μοχίτο!

Σ’ αυτό το κλίμα, με ίδιο επίπεδο πολιτικών και ψηφοφόρων η Ελλάδα πηγαίνει (συνεχώς) σε εκλογές, κάνοντας όλοι το σταυρό τους, να μην πέσεις απλά σε κάποιον πολύ βλάκα. Γιατί για τους φιλοσοφημένους, όταν ακούν δεξιά κι αριστερά, τους έρχεται στο μυαλό ο γκρεμός και το ρέμα που στο τέρμα τους βρίσκεται η νέα κοινωνία. Από κει και πέρα είναι θέμα επιλογής πώς θες να αφήσεις τα κοκκαλάκια σου. Κάνοντας bungee jumping ή κάνοντας κωπηλασία. Γιατί η νέα κοινωνία θέλει θυσίες. Ξεκινώντας από σένα.