Ο κάθε λαός κάνει την επανάσταση που του αξίζει. Πχ επανάσταση στη Γαλλία σημαίνει να κατέβει εκατομμύρια κόσμος στο δρόμο και να πάρει αυτό που θέλει. Στο Μεξικό επανάσταση σημαίνει να αλλάζεις πλευρό κάτω από τον κάκτο, στην Αλβανία σημαίνει να μπαίνεις στο σπίτι του άλλου απρόσκλητος, και στην Αγγλία επανάσταση σημαίνει να κάνεις μουτράκια στη βασιλομήτορα…

Στην Ελλάδα σημαίνει…

Προεπαναστατικά κάποιοι Έλληνες την περνούσαν ζάχαρη. Η επίσημη Εκκλησία τα ‘χε βρει κι επίσημα με το καθεστώς, με τον Πατριάρχη και το Σουλτάνο να παίζουνε κρυφτό στο Σεράι. Οι Φαναριώτες το έπαιζαν εραστές των δυτικών προαστίων στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης και στις Παραδουνάβιες,  ενώ οι Κοτζαμπάσηδες στα ελληνικά χωριά γυρνούσαν με το μπλοκάκι και σημειώνανε όποιον πήγαινε στις πορείες, σαν το χαφιέ από την «κόρη μου την σοσιαλίστρια» ένα πράμα…

Άλλοι πάλι Έλληνες δεν την περνούσαν και τόσο καλά. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλή-Πάσας στα Γιάννενα δεν είχε αφήσει μια εποχή όρθιο ούτε ελληνικό ρουθούνι. Οι μαρτυρίες λένε ότι ήταν ιδιαίτερα φιλομαθής κι ότι του άρεσαν οι ξένες γλώσσες τόσο, που τις έπαιρνε μαζί με το υπόλοιπο κεφάλι. Αλλά γενικά οι Έλληνες είχαν συμβιβαστεί, καθώς οι Τούρκοι αν εξαιρέσει κανείς τους φόρους, κατά τ’ άλλα τους είχαν αμολημένους…

Μετά τα πράγματα σκληρύνανε λιγάκι και κάποιοι Έλληνες πήραν τα βουνά μπας και βρουν χαΐρι. Άλλοι γιατί τους καλούσε το καθήκον, άλλοι πήγανε ακάλεστοι, άλλοι γιατί τους παράτησε η γκόμενα και πήγε με Τούρκο.

Αυτοί περίμεναν βοήθεια από τους Ρώσους. Οι Ρώσοι πάντα ξέρανε πως οι Έλληνες ήταν καθάρματα, κι έτσι, όπως και τώρα, βαριόντουσαν να βοηθήσουν. Γιατί ξέρουν, πως όσο κι αν οι Έλληνες το παίζουν ομόθρησκοι και κολοκύθια με τη ρίγανη, πάντα στο τέλος θα τρέχουν πίσω από μια Αγγλία για να τους σώσει, κι η οποία εν τέλει όμως τους έσωσε…

Αλλά οι Ρώσοι βοήθησαν, γιατί οι Τούρκοι φανήκανε τότε πιο ηλίθιοι από το αναμενόμενο. Με τη βοήθεια τους οι Έλληνες φτιάξανε δικό τους ναυτικό. Παράλληλα φτιάχτηκε κι η Φιλική εταιρεία που έδωσε όραμα στο λαό, σαν τη Eurobank ένα πράγμα, ενώ οι Έλληνες άρχισαν να σκέφτονται διάφορα…

Φέρανε για αρχηγό να ξεκινήσει την επανάσταση τον Υψηλάντη. Η αλήθεια είναι ότι δεν του εξηγήσανε καλά τι έπρεπε να κάνει, ο καθένας είχε την άποψή του εξάλλου, μπερδεύτηκε ο ανθρωπάκος, ρώτησε στο δρόμο έναν στην τύχη μήπως ξέρει τις αρμοδιότητές του σε στυλ «πώς πάμε για Θηβών?», έπεσε σε Τούρκο, και τον κάνανε κονσέρβα για τους ναυτικούς…

Αλλά το ποτάμι δε γύριζε πίσω. Οι μισοί θέλανε να ξεκινήσει τώρα η επανάσταση, άλλοι «από Δευτέρα»,  ενώ άλλοι καθόλου, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, που ούτε Πατρινός ήτανε, ούτε Γερμανός, τέλος πάντων, και τον οποίο τον βάλανε με το ζόρι να σηκώσει το λάβαρο της επανάστασης…