Ξαφνικά! Τα κατακόκκινα πέταλα άνοιξαν σαν βεντάλια! Η παπαρούνα άνθισε... και ο ήλιος φάνηκε για άλλη μια μέρα πάνω από το βασίλειο του μακρινού Περού...

Μια ηλιαχτίδα ξέφυγε και τρύπωσε στον πιο ψηλό πύργο του κάστρου του βασιλιά Σελήνιου και της βασίλισσας Αστέρως. ΣΤο ανατολικό δωμάτιο! Εκεί που κοιμώταν η μεγάλη τους κόρη! Η πριγκίπισσα Άρια... Με μακριά, ίσια, κατακόκκινα μαλλιά και ένα απαλό κατάλευκο δέρμα... Σαν τα σύννεφα του ουρανού! Και κάτι μεγάλα εκφραστικά μάτια... Σαν αλώνια τη νύχτα! Μελαγχολικά τις περισσότερες φορές!...

Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και βγήκε στο μπαλκόνι. Ύψωσε το κεφάλι της προς τον ήλιο και έκλεισε τα μάτια για να απολαύσει το ζεστό του άγγιγμα! Άρχισε να σιγοτραγουδάει ένα παλιό γαλλικό τραγούδι. Πάντα τη γοήτευε οτιδήποτε γαλλικό!

Καθώς τραγουδούσε, άκουσε και μια δεύτερη φωνή να τραγουδάει μαζί της. Κοίταξε στο διπλανό μπαλκόνι και είδε τη μικρή της αδελφή να της γνέφει χαρούμενα. Τη μικρή πριγκίπισσα Φλούγγα. Ήταν ένα χρόνο μικρότερη από την Άρια κι έτσι ήταν πολύ δεμένες οι δυο τους. Αγαπημένη ασχολία της Φλούγγα ήταν να τεμαχίζει τον καπνό από το αρωματικό στικ σε μικρά μοσχομυριστά κομματάκια.

"Καλημέρα Άρια, πώς είσαι?" Είπε χαμογελαστά η Φλούγγα.

"Μια χαρά μικρή μου. Εσύ βλέπω έχεις κέφια!" Αποκρίθηκε η Άρια.

"Ναι! Είμαι ευτυχισμένη" είπε η μικρή. "Έχεις όρεξη για μία βόλτα στο δάσος?"

"Φυσικά γλυκιά μου!" απάντησε χωρίς να σκεφτεί.

Με το άκουσμα της καταφατικής απάντησης η μικρή έτρεξε μέσα στο δωμάτιό της, κάθησε πάνω σε μια βελούδινη πολυθρόνα και τότε...

...τότε η πολυθρόνα ανυψώθηκε και έμεινε να αιωρήται μερικά εκατοστά πάνω από το έδαφος! Η Φλούγγα χαμογέλασε ευχαριστημένη!...

(συνεχίζεται...)