...Μου είπες κάτι...
Ξέρεις... πάντα περιμένω αυτό το κάτι από σένα...
Τι ηλίθια!
Πάντα κάτι θέλω να σου πω...
Πάντα κάτι δεν σου λέω...
Μάλλον... έχω καιρό να σου πω κάτι...
Πιάνω το τηλέφωνο...
Σχηματίζω το νούμερο...
Και εκείνη τη στιγμή περνάει το δικό μου σινεμά μπροστά από τα μάτια μου...
Προβολή prive! Προβολή για μένα... Πιο δυνατή και από ταινία του Αλμαδόβαρ ή του Κισλόφσκι...
Τρέμει το χέρι μου και ο ξερός γαμημένος ήχος τους τηλεφώνου στο πάτωμα ματώνει την σιωπή μου...
Και τότε ξεσπάει ο καταράκτης...
Έχει καιρό να πέσει σταγόνα στο πάτωμα...
Έχω στεγνώσει πια...
Είμαι καλά! Πάντα ήμουν...
Απλά... ζω ακόμα εν λευκώ...