Παίρνοντας το πλοίο από την Ουρανούπολη για τις μονές του Αγίου Όρους, περικυκλωθήκαμε από γλάρους! Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιον λόγο οι γλάροι ακολουθούν τα πλοία... Μήπως επειδή στα κύματά τους μπορούν να βρίσκουν πιο εύκολα τροφή, με την τόση ανακατωσούρα που προκαλούν; Ή έχουν μάθει πια πως οι επιβάτες των πλοίων θα τους δώσουν φαγητό, για να χαρούν πιο πολύ την συντροφιά τους;

Ίσως και τα δύο, ίσως τίποτα από αυτά. Μπορεί ο λόγος να είναι και απλούστερος: στους γλάρους αρέσουν τόσο τα παιχνίδια με τα κύματα και με τα πλοία και γι’ αυτό βρίσκονται εκεί. Πρέπει να είναι σίγουρα πολύ διασκεδαστικό να πετάς πίσω, μπροστά, γύρω, από ένα πλοίο που κινείται με ταχύτητα και κινδυνεύεις κάθε φορά να σε χτυπήσει. Ή ακόμη και το να σε τραβήξει πίσω ο δυνατός άνεμος και να κάνεις διάφορες τούμπες στον αέρα μέχρι την στιγμή που θα ισορροπίσεις μια ανάσα πριν το κύμα θα είναι ίσως διασκεδαστικό για έναν γλάρο.

Αυτή η προσέγγιση του γλάρου-παιδιού που παίζει πετώντας μου αρέσει πιο πολύ από την πιο πεζή του γλάρου-κυνηγού που έρχεται μόνο για το κέρδος της τροφής. Μπορεί βέβαια και να τα συνδυάζει μια χαρά και τα δύο!

Προσπάθησα να τραβήξω μερικές φωτογραφίες, επηρεασμένος από τον γλάρο Ιωνάθαν. Ήταν τόσο δύσκολο! Πόσες άκυρες λήψεις μέχρι να μείνω ελαφρώς ευχαριστημένος… Μα και πόσο όμορφη εκείνη η στιγμή! Φωτογράφιζα συνεχώς, κάποιες φορές χωρίς να βλέπω το αποτέλεσμα... Όταν βέβαια επέστρεψα, είδα όλες τις φωτογραφίες, ξανά και ξανά. Διάλεξα μία για να την μοιραστούμε. Δεν θα είναι το ίδιο σαν να ήσασταν εκεί, αλλά ίσως ακούσετε κάποιο μικρό φτερούγισμα! Και βέβαια, αν διαβάσετε το βιβλίο, ο κόσμος σας θα γεμίσει ξαφνικά με φτερά!