ή

Μικρές ασήμαντες σκηνές ενός μεσημεριού

Την πρώτη υποψία της παρουσίας του, μια λεπτή δέσμη φωτός, την είδε όταν κοίταξε στον καθρέφτη. Είσοδο βρήκε από το μικρό παραθυράκι, που έτυχε να είναι ανοιχτό εκείνη την ώρα. Και ήταν τόσο ισχυρό το φως, που βγήκε αμέσως στην μικρή βεραντούλα του διαμερίσματος.

Με το που άνοιξε την μπαλκονόπορτα αισθάνθηκε το πρώτο κύμα ζεστασιάς στο παγωμένο του κορμί. Το πρόσωπό φωτίστηκε, τα μάγουλα ρόδισαν, τα μάτια τρεμόπαιξαν. Ο ήλιος ήταν εκεί, μεσημεριάτικος, ζεστός, γλυκός, ίσως όπως ακριβώς και την προηγούμενη μέρα. Μα πόσο διαφορετικό ήταν το χθες!

Τότε ο ήλιος τον ζάλιζε, τον τύφλωνε, δεν τον άφηνε να δει τίποτε από την διαδρομή. Και μέσα σε ένα αυτοκίνητο δεν έχεις πολλές επιλογές. Μάταια προσπαθούσε να τον αποφύγει, κουνώντας το κεφάλι του πέρα δώθε ή βάζοντας το χέρι του μπροστά στο πρόσωπό του. Και ο δρόμος δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμος, μια ευθεία μονάχα. Μια ευθεία που άλλοτε ευγνωμονείς και άλλοτε καταριέσαι.

Ενώ τώρα, τον είχε δικό του, ολόδικό του, να τον χαρεί μέσα στην ηρεμία του μεσημεριού, για όσο τουλάχιστον μπορούσε. Πήρε τα παπούτσια του και τα πέταξε στο δάπεδο. Στην συνέχεια κάθισε και ο ίδιος στο σκαλοπατάκι για να τα φορέσει. Όπως παλιά, τότε που ήταν παιδί. Πήρε το δεξί παπούτσι και το φόρεσε. Έδεσε τα κορδόνια όσο πιο αργά μπορούσε, αναλύοντας την αυτόματη ασήμαντη συνήθεια σε μικρές κινήσεις. Μια ιεροτελεστία της στιγμής. Μήπως ήταν πολύ σφιχτά; Είχε και το λύσιμο λοιπόν την τιμητική του. Και έπειτα και το αριστερό, το ίδιο αργά και τελετουργικά.

Ο ήλιος βρισκόταν πάνω του, μπροστά του, γύρω του, με τις αχτίδες του δεμένες στην σημασία των στιγμών. Κι έπειτα το τεμπέλικο τέντωμα του ανθρώπινου σώματος, το τελευταίο ζεστό χαμόγελο και το μικρό κλείσιμο του ματιού. Και στην συνέχεια το άνοιγμα της εξώπορτας, η κλήση του ασανσέρ, ο δρόμος για την δουλειά. Κι όλα αυτά μια γλυκιά ανάμηνηση, ένα μικρό ευχάριστο διάλειμα πριν την ρουτίνα ενός ακόμη μεσημεριού.

Θες από διάθεση για πειραματισμό, θες από καπρίτσιο της στιγμής, βγήκε σε τρίτο πρόσωπο. Λίγο ξαφνικό βέβαια και κάπως βιαστικό.