Τι μέρα η χθεσινή! Λαμπερή, ζεστή, γλυκιά, οικογενειακή, γεμάτη! Όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι μια Κυριακή άλλωστε!

Και πόσο όμορφη! Την έντυσε ο ήλιος, που χθες εμφανίστηκε και πάλι, λες και ξέχασε όλη την παγωνιά των προηγούμενων ημερών. Πως να μην είναι όμορφη λοιπόν μια μέρα στολισμένη με ηλιαχτίδες;

Βρισκόμασταν οικογενειακώς στον Βόλο. Δεν ξέρω αν το έχετε προσέξει αλλά όταν βρίσκεσαι σε τόπο με θάλασσα και ήλιο, δεν μπορείς να μείνεις σπίτι!

Πήραμε λοιπόν το σαραβαλάκι μας και ξεκινήσαμε για τα Καλά Νερά Πηλίου! Εκεί να δείτε κόσμο! Χαλασμός Κυρίου! Αφού τελικά βρήκαμε με το ζόρι θέση να παρκάρουμε, κάναμε μια βόλτα στην παραλία.

Στα Καλά Νερά η παραλία είναι μπροστά στον δρόμο. Κάνεις μπάνιο και δίπλα σου είναι ο δρόμος, με αυτοκίνητα, ανθρώπους, καφετέριες και εστιατόρια. Δεν είναι άσχημα όμως, ίσα ίσα που έτσι θυμίζει περισσότερο νησί.

Φυσικά εμείς καθίσαμε κυρίως στην πλευρά των μαγαζιών, μιας και δεν είχαμε προγραμματίσει τίποτα για κολύμπι! Υπήρχαν όμως και κάποιοι γενναίοι που βουτήξανε και στην συνέχεια στέκονταν βρεγμένοι να στεγνώσουν στον ήλιο. Πραγματικά τους θαύμασα αυτούς τους ανθρώπους, που ήταν μάλιστα και κάποιας ηλικίας!

Κατεβήκαμε κι εμείς στην θάλασσα μετά το καφεδάκι. Βουτήξαμε τα χέρια μας στην αρμύρα, παίξαμε με πλατιές πετρούλες, είδαμε τους ψαράδες με τα καλάμια τους, αφεθήκαμε στο κύμα... Ίσως και να κάναμε κι εμείς ένα μπάνιο, αν μετράει σαν τέτοιο εκείνο το βρέξιμο των χεριών...

Και στο τέλος, ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα μας συνόδευσε σ’ όλο τον δρόμο του γυρισμού.

Ήταν ένα μικρό καλοκαίρι μέσα στο φθινόπωρο. Όπως οι Αλκυονίδες μέρες τον χειμώνα. Κι ας ήταν μια μέρα μόνο, ήταν γεμάτη και γι’ αυτό καθόλου λίγη.

Οι κρύες μέρες μου άφησαν πάντως το δώρο τους, ένα γερό κρυολόγημα που με κάνει να βήχω συνεχώς. Ευτυχώς γίνομαι καλύτερα σιγά σιγά. Μέσα μου πιστεύω πως βοήθησε λίγο και ο χθεσινός ήλιος. Για να δούμε λοιπόν...!