Από το νέκταρ των καημών κάποιοι είναι που μεθούν,

αυτοί που τα χαράματα μόνοι παραμιλούν.

Με την ψαγμένη τους ματιά κοιτούν αλλιώς τους άλλους.

Βλέπουν τους πλούσιους πάμφτωχους και τους μικρούς μεγάλους.

Αυτό το νέκταρ των καημών κάποιοι είναι που ζητάνε.

Είν’ όσοι μες στην πίκρα τους αντί να κλαιν γελάνε.

Κι αντί να ψευτοχαίρονται ,στο τέλμα ακροβατούν.

Ό,τι βολεύει το πετούν, τα δύσκολα τολμούν.

Από το νέκταρ των καημών αυτοί δε θα χορτάσουν

Όσοι κι αν τους πονέσουνε, όσο κι αν τους χλευάσουν…

Κι όμως θα είναι ζωντανοί, κι ας έχουνε σημάδια

Στη μέθη  θα ξορκίζουνε τα σέρτικά τους βράδια.

Copyright © : gkou