Κάθε φορά που στο όνειρο φτάνω

ποιος μου το σπρώχνει μακριά;

Ποιό μυστικό, ποιο κρυφό πεπρωμένο

 με κυνηγάει σα σκιά;

Τι είναι αυτό που τροχίζει τις σκέψεις

 και κόβουν βαθιά σα γυαλί;

Ποιος εφιάλτης τρομάζει τις λέξεις

 και γίνονται κόμποι, λυγμοί;

Κάθε φορά που μαζεύω αστέρια

για να τους γράψω  μια ευχή,

πώς χάνονται, πώς  γλιστρούν απ΄ τα χέρια

και πίσω αφήνουν  σιωπή;

Τι είναι αυτό που με αιχμαλωτίζει,

με στέλνει υπηρέτη στο χθες,

σα θύελλα το μυαλό στροβιλίζει

και μου ξυπνάει ενοχές...