Είναι μερικές μέρες... που όλα πάνε στραβά. Μια από αυτές ήταν και η σημερινή για μένα στη δουλεια. Μέσα σε ένα 5ωρο ήρθαν στην επιφάνεια τρία λάθη τα οποία αφενός οφείλονται αποκλειστικά σε δικές μου παραλείψεις-απροσεξίες (εξαιρετικά εκνευριστικό) και αφετέρου δεν διορθώνονται (εξαιρετικά ενοχλητικό)... Παλιότερα είχσα γράψει ότι νιώθω σα ζογκλέρ που του πετάνε μπαλάκια και πρέπει να συνεχίσει να τα κρατάει στον αέρα. Εεε σήμερα έχω ρίξει τα μισά στο πάτωμα κι έχω καταφέρει ό,τι έχτιζα ένα τρίμηνο τώρα να το γκρεμίσω...

Είμαι ένα πτώμα και αισθάνομαι σα ζόμπι. Οι γιορτές περάσαν και δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου. Αντιθέτως αισθάνομαι τώρα που η γενικότερη πίεση στο κατάστημα αρχίζει να ελλατώνει, να μου βγαίνει όλη η ταλαιπωρία και η κούραση του Δεκέμβρη. Το πρόβλημα είνα ότι αντίθετα με το υπόλοιπο κατάστημα που αρχίζει να χαλαρώνει, οι επόμενες δυο εβδομάδες για μένα είναι μέσα στην πίεση και το άγχος.

Συνεχίζω να τρέφομαι με σοκολάτες και ανά διήμερο με κομμάτια πίτσας ή πατατάκια, να πίνω καφέδες και να τρέχω σα κατσαρίδα. Αισθάνομαι ότι πλέον υπολειτουργώ και αργώ να πάρω στροφές. Επιπλέον το στομάχι μου είναι κόμπος, έχω ρίγη και φοβάμαι ότι μάλλον αρρωσταίνω. 

Από την άλλη μπορεί απλά να φταίει το φεγγάρι που γεμίζει και πάλι σιγά σιγά και μου έχει ρίξει την ψυχολογία στο πάτωμα... 

Ήθελα να γράψω πολλά απόψε, αλλά δεν το παλεύω. Πάω να κοιμηθώ.

Ελπίζω αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα. Και κυρίως να μην ανακαλύψω κι άλλα λάθη...