Σαν απλός παρατηρητής αλλά και σαν δαιμόνιος σινεφίλ,δεν μπορούσα να αφήσω στην αφάνεια του σχολιασμού,το απατράπτον γεγονός της κινηματογραφικής βράβευσης των καλύτερων ηθοποιών επί των Όσκαρ στη περίλαμπρη τελετή στο Κodack Τheater του Λος Άντζελες στις ΗΠΑ.Όχι μόνο γιατί αξίζει ιδιαίτερη μνεία στο προσκήνιο και το παρασκήνιο του χτεσινοβραδινού θεάματος,αλλά και γιατί ο κινηματογράφος είναι και ορίζεται ως η πιο φανταχτερή και φωτεινόδεσμη ''έβδομη'' τέχνη.Η πιο όμορφη από τις έβδομες τέχνες!!

Όσον αφορά τη βράβευση του ηθοποιού για τον ηγετικό ρόλο σε ταινία,ο Σων Πεν έδειξε πως η σειρά των ερμηνειών του τα τελευταία 15 χρόνια αντικατοπτρίζει τη ''ρουτίνα'' του ατέρμονος θαυμασμού και της καθολικής αποδοχής.Ένας ανυπέρβλητης αξίας ηθοποιός,ο καλύτερος ίσως της γενιάς του,απέδειξε περίτρανα το εύρος της επαγγελματικής του δύναμης, κερδίζοντας το δεύτερο βραβείο για την υπέροχη ερμηνεία στο ''Milk''(είχε πρωτοβραβευθεί το 2004 για το ''Σκοτεινό Ποτάμι'' του Κλιντ Ίστγουντ).Ωστόσο,το ''αποθημένο'' της βραδιάς (μαζί και το δικό μου,παρόλο που ο Πεν αποτελεί ένα από τα 4 κινηματογραφικά μου είδωλα και από τα αγαπημένα μου κινηματογραφικά πρόσωπα)ήταν να επικρατήσει ο ''εκπεσών άγγελος'' και ο επιστρέφων από τη λήθη της ''κόλασης'' Μίκυ Ρουρκ,σε μια ερμηνεία μεγαλειώδη,συγκλονιστική,''μαρλονμπραντική'' σύμφωνα με το δημοσιογράφο Δημήτρη Δανίκα(ας μου επιτραπεί να πω ότι συμφωνώ απόλυτα)για τη ταινία ''Ο Παλαιστής''.Ο Ρουρκ επέστρεψε από τη λησμονιά και τη δίνη του προσωπικού του ναυαγίου της ζωής,σε μια παρελθοντική εποχή όπου είχε κυλιστεί κυριολετκικά στο βούρκο.Επέστρεψε για να δηλώσει πως ''είναι εδώ όρθιος και ελπίζει'' όπως δήλωσε και ως χαρακτήρας-παλαιστής στην ομότιτλη ταινία.Ήταν κρίμα για το Ρουρκ που έχασε το αγαλματίδιο,πέραν του γεγονότος ότι η ερμηνεία του ήταν σπουδή για την ηθοποία,ίσως γιατί μπορεί να μην του δοθεί άλλη ευκαιρία να συναγωνιστεί συναδέλφους του στο ''Θείο Όσκαρ'',δεδομένων των μελλοντικών του επιλογών σε ταινίες.Ωστόσο,στη συνείδηση όλων όσων παρακολουθούν σινεμά,η ερμηνεία του Ρουρκ έμεινε σταθμός και χαραγμένη στη σύγχρονη κινηματογραφία.

Για τον ανδρικό δεύτερο ρόλο,ο Χιθ Λέτζερ ''ένιωσε'' από τα ουράνια των αναμνήσεων,μια ανείπωτη ιθική δικαίωση,για τον αξιομνημόνευτο και ανεπανάληπτο ρόλο του ως Τζόκερ στον υπέροχο ''Σκοτεινό Ιππότη''.Μια ερμηνεία καταιγιστική που σάρωσε βραβεία παντού με τη τραγική ειρωνεία του ότι δεν ήταν εκεί ο ίδιος ο Χιθ για να τα αγγίξει.Όμως τα άγγιξε η μνήμη του κόσμου προς το πρόσωπό του,ο απόλυτος σεβασμός και ο ανείπωτος θαυμασμός για ένα τεράστιο ταλέντο που μας άφησε με τόσο αδικοχαμένο τρόπο.

Στις γυναίκες,η κυρία Κέιτ Γουίσλετ απέδειξε πως είναι η ''εκκολαπτόμενη Μέρυλ Στριπ'' του 21ου αιώνα.Ένα καθάριο,υπερβλητικό ταλέντο,γνήσιο τέκνο της αξιόπιστης και διαχρονικής αγγλικής κινηματογραφικής σχολής,ευτύχησε με περίσσια ανακούφιση από το κινηματογραφικό κόσμο,μετά από 5 υποψηφιότητες,και συναγωνιζόμενη μεταξύ άλλων το θηρίο Μέρυλ Στριπ,να αποκτήσει το πολυπόθητο αγαλματίδιο,και να μπει στο πάνθεον των μεγάλων της έβδομης τέχνης,και δικαίως.Από την άλλη μεριά,η Πενέλοπε Κρουζ έδειξε πόσο ταλαντούχα και προσεγμένη ηθοποιός είναι,διακρινόμενη με τη σειρά της στο δεύερο ρόλο.

Αυτά περιληπτικά ήταν τα χτεσινά Όσκαρ,με την επάξια επιβράβευση της ινδοααγλικής παραγωγής ''Slumdog Millionaire'' με το υπερδίκαιο χειροκρότημά της.Μια θαυμαστή δουλειά που δικαιώθηκε.Ευχόμαστε του χρόνου την ίδια λάμψη των αξιών το κινηματογράφου,με την αξιοκρατία να υπερτερεί και όχι τις ''κλίκες''.Γιατί αυτό επιζητά ο καλός και γνήσιος κινηματογράφος.Ποιότητα,αξιοκρατία και μεγαλείο.Αναμένωμεν.