Μα πρέπει να βάλω και τίτλο; Δεν έχω τίτλο. Δεν υπάρχει τίτλος. Δεν πάω καλά σήμερα, καθόλου καλά... Χτύπησα από το "πέσιμο" στο κεφάλι και νιώθω ξανά (μέχρι τα "μπούνια", όμως) αυτό που μού οφείλω να σβήσω. Τόσο λογικά και ορθά κι ωραία σβησμένο το'χα. Πώς πήρε πάλι μπρος; Πώς από τη μια στιγμή στην άλλη φούντωσε, έτσι χωρίς λόγο, δεν καταλαβαίνω. (Μα τι χαζό είμαι, τέλος πάντων...δεν καταλαβαίνω το ένα, δεν καταλαβαίνω το άλλο). Αναρωτιέμαι τι θα λέει το Μαρινάκι, που απλώνω άκριτα ό,τι μου έρθει στο κεφάλι σαν μπουγάδα σε κοινή θέα... Tαλαιπωρώ κι όποιον αφιερώνει λίγα δεύτερα από τον πολύτιμο χρόνο του να ρίξει μια ματιά εδώ. Ζητώ συγγνώμη ειλικρινά. Θέλω να γράψω και γράφω για αυτό που νιώθω και δε με τιμά... Θα το νικήσω και θα αυτο-τιμηθώ :) αργότερα. Σήμερα όχι...

Αχ, αχ, αχ, λίγη μουσική...ΜΟΥΣΙΚΗ!