Το απόγευμα της Παρασκευής τους είδα να διασχίζουν την πλατεία. Όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω τους, εκείνος την κοιτούσε με έναν τρόπο που μου είναι αδύνατο να ξεχάσω: ως να έσταζε η ματιά του μέλι. Μέλι και λατρεία... Τους ξανάδα το πρωί του Σαββάτου στη σάλα αναμονής του αεροδρομίου και,  φυσικά, τους θυμήθηκα. Άλλωστε δεν ήταν δύσκολο να τους προσέξω ξανά: Ήταν το μοναδικό ζευγάρι που καθόταν αγκαλιά... κι ήταν ένα τρυφερό, γλυκό κράτημα, που θα ήμουν αναίσθητη να μην παρατηρήσω (και συγκρατήσω). Κάποια στιγμή, μέσα στο λεωφορείο που μας μετέφερε στο αεροπλάνο ,τον άκουσα να μιλά γερμανικά...ναι, ξανθοί κι οι δύο, είναι αλήθεια ότι δεν έμοιαζαν με Ελληνες. Στη σκέψη ότι ήταν Γερμανοί, θυμήθηκα τις αστείες, χαζογυναικείες γενικεύσεις μας το διάστημα που σπούδαζα στη Γερμανία: ότι οι Γερμανοί άνδρες ήταν πολύ τρυφεροί σύντροφοι, γεμάτοι φροντίδα και κατανόηση (όχι σαν τους μάτσο ανατολίτες τους δικούς μας... Ας με συγχωρήσουν όσοι διαβάζουν, δε μιλούσα εκ πείρας και μεγάλωσα από τότε ;)! Ξέρω πλέον ότι όλα είναι θέμα χαρακτήρα, που είναι ιδιαίτερος για τον καθένα μας... :)   

Απογευματάκι Σαββάτου, στο παρκάκι κάτω από τις Στήλες του Ολυμπίου Διός. Δύο γιαγι ούλες (με τη γλύκα των γιαγιάδων άλλης εποχής) κάθονταν σε ένα παγκάκι και έριχναν ψωμάκι στα περιστέρια. Μου άρεσε αυτή η αναπάντεχη εικόνα, εκεί, στο γεμάτο καυσαέριο κέντρο της Αθήνας. Δύο γιαγιάδες, ένα παγκάκι, τα περιστέρια... μία τρυφερή φωτογραφία άλλης εποχής. Τους χαμογέλασα, ως να τους ευχαριστούσα που με ταξίδεψαν...   

Σήμερα... βγήκα από το κομμωτήριο με το μαλλί ίσιο και μακρύ, καρφί. Εγώ, που έχω ισιώσει συνολικά στη ζωή μου τα μαλλία μου 5-6 φορές, τα ισιώνω κάθε τρεις και λίγο, από τις προάλλες που μου τα κούρεψαν παραπάνω από όσο ήθελα και πλέον, στο σγουρό, μου φαίνονται κοντά (κι εκνευρίζομαι)... Έχω κόλλημα με το μακρύ μαλλί, τι να κάνουμε; ..δύο "θεματάκια" έχω με την εμφάνιση: το μακρύ μαλλί στις γυναίκες και το ύψος στους άνδρες (ναι, ναι τους είδα τους φελλούς που επιπλέουν πάνω μου, τους είδα! :)  - είμαι τόοοσο επιφανειακή - "διατί να το κρύψωμεν άλλωστε":) )... Το θέμα είναι ότι το μαλλί αυτό πρέπει να έχει μεγάλη πέραση στις ηλικίες άνω των 65,-70 διότι από τη στιγμή που βγήκα από ένα τυχαίο κομμωτήριο στο κέντρο (όπου μπήκα χωρίς να έχω ραντεβού, αφού ακυρώθηκε η μια από τις δύο δουλειές που είχα) και μέχρι να φτάσω σπίτι, με τα πόδια,  άκουσα από μεγάλους ασπρομάλληδες κυρίους, διάφορα  (χαριτωμένα, οφείλω να πω) σχολιάκια, τουλάχιστον 5 φορές! Είναι πάρα πολλές, για να είναι τυχαίο ή να οφείλεται σε μία "λαμπερή ημέρα". Άλλωστε προ του κομμωτηρίου, τίποτις...  Αντί να χαρώ για την επιτυχία του μαλλιού, άρχισα να αναρωτιέμαι για το ηλικιακό εύρος των ευγενών "καμακιών"... Μόνο ένας  κάτω των 65 (με μουστάκι!) μου μίλησε (αλλά το σχόλιό του ήταν χυδαίο, οπότε δεν πιάνεται). Τι να σημαίνει άραγε αυτό; Ότι οι νεότεροι άνδρες δεν καταδέχονται να πουν μια ευγενική κουβεντούλα στο δρόμο (αραιά και που ένα βλέμμα  μόνο ρίχνουν)/ ότι οι νεότεροι άνδρες δε γουστάρουν το μαλλί καρφί κομμωτηρίου ή ότι οι νεότεροι άνδρες δεν γουστάρουν εμένα; Εεεεε;  Μα τι υπαρξιακό ζήτημα με ταλαιπωρεί πάλι... :))! Δεν πειράζει... να φεύγει το μυαλουδάκι μου από τα περί αγάπης κι έρωτα, να παίζει και με κανένα φελλό, γιατί πολλούς κόμπους ένιωσα στο λαιμό τελευταία και θα πάθω ασφυξία... :)