Τον παρακολούθησα για πρώτη φορά στην ανυπέρβλητη γκανγκστερική ταινία του Μεσοπολέμου ''Μικρός Καίσαρας''(Little Ceasar)σε μια εκπλητική ερμηνεία.Μετά, εξτασιάστηκα όταν τον παρακολούθησα να δίνει ρεσιτάλ συγκλονιστικής ερμηνείας ως σαδιστικός και μισσαλόδοξος Νονός της Μαφίας,πλάι στο Χάμφρει Μπόγκαρτ στην υπέροχη ταινία του Τζων Χιούστον ''Key Largo''.Το λιγότερο που μπορώ να παραθέσω είναι πως ο Έντουαρντ Γ.Ρόμπινσον,είναι ένας από τους σημαντικότερους και πολυσύνθετους ηθοποιούς της κινηματογραφικής ιστορίας,αλλά και άκρως αδικημένος από τους ''ειδικούς'' τιμητές των βραβείων της έβδομης τέχνης.

Γεννημένος στη Ρουμανία και επιστρέφοντας στα πάτρια αμερικανικά εδάφη σε μικρή ηλικία μετά της οικογένειάς του στις αρχές του αιώνα,ξεκίνησε τη καριέρα του πολύ νωρίς,στις αρχές του '20 έπειτα από παροτρύνσεις και επικροτήσεις καθηγητών του θεάτρου,επικαλούμενοι ένα χαρισματικό ταλέντο.Ταλέντο που πράγματι επιβεβαιώθηκε ταχύτατα με τις πρώτες εκφάνσεις της κινηματογραφικής του προσωπικότητας.Προσδίδοντας ένα κινηματογραφικό χαρακτήρα νευρώδη,ευέξαπτο,εφυιή και έντονα εκφραστικό στις κινήσεις και τη συμπεριφορά του, διακρίθηκε αρχικά σε ρόλους διαβόητων γκάνγκστερς και θιασωτών των συνηθειών του υποκόσμου,παραθέτοντας μια στιγματισμένη κινηματογραφική περσόνα,η οποία επιδεχόταν αρκετές επικρίσεις από ένα κοινό άκρως συντηρητικό(μιλάμε για προπολεμικές αντιλήψεις και ήθη)για τη βιαιότητα και την αθυροστομία της έκφρασης των ρόλων του.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση και υποτίμηση των ταινιών με επίκεντρο θέματος τη μαφία,τους πολέμους των συμμοριών και την αστυνομία,σε μια εποχή που ο κόσμος κλονιζόταν από την έξαρση της οικονομικής καταστροφής(Κραχ 1929).Όμως,ο Ρόμπινσον απέδειξε πως δεν θέλει να στιγματιστεί και να περιοριστεί σε ρόλους αμφιλεγόμενων και σκιερών προσωπικοτήτων(αν και οι ρόλοι του στις μαφιόζικες ταινίες ήταν αριστουργηματικοί και ανεπανάληπτοι σύμφωνα με τη κρίση του περάσματος της κινηματογραφικής ιστορίας)δοκιμάζοντας τη τύχη του και σε άλλα είδη,όπως αυτό της κωμωδίας(πρωταγωνιστώντας σε ανάλογες ταινίες μαζί με ένα άλλο ''ιερό τέρας'' του προπολεμικού σινεμά,τον Τζέιμς Κάγκνει)του δράματος και του γουέστερν, που εκείνες τις εποχές είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό.Ένας πολύπλευος ηθοποιός,με μεγάλη εσωτερικότητα και λιτότητα στην έκφραση των ρόλων του,πολλές στιγμές των οποίων αποτέλεσαν σπουδή για τις επόμενες γενιές ηθοποιών και επίδοξων πρωταγωνιστών του σινεμά.

Δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος δεν ευτύχησε να δει τη καριέρα του να επιβραβεύεται με κάποιο χρυσό αγαλματίδιο από τη ''Μεγάλη'' Ακαδημία,παρόλες τις στιγμές υπέροχης κινηματογραφικής έξαρσης ρόλων(ο ''Μικρός Καίσαρας'' έμεινε μια για πάντα στη μνήμη του κόσμου και όμως καμία διάκριση),εκτός από τη τιμητική βράβευση στο τέλος της ζωής του για τη συνολική του προσφορά στη τέχνη.Μια τόσο απέριττη κίνηση των τιμητών της Ακαδημίας και τόσο λίγη,για έναν άνθρωπο που πρόσφερε τα μέγιστα στη τέχνη και το σινεμά.όμως ο Ρόμπινσον έμεινε μέσα από τις ανεπανάληπτες στιγμές των ταινιών του για να μας υπενθυμίζει πως ορίζεται ο αληθινός ηθοποιός και το ρομαντικό και καθάριο σινεμά.