Alone at last

24 Απριλίου 2009, 21:39
Alone at last
Έρωτας Αγάπη Σχέσεις Προσωπική αλήθεια

Αποφάσισα προχθές να μείνω μόνη μου στο πατρικό σπίτι του μπαμπάκα μου, στην πόλη που αποκαλούμε χωριό, αλλά ούτε χωριό είναι ούτε πόλη... :) Χάρηκα που έφυγαν οι δικοί μου και θα μπορούσα επιτέλους να απολαύσω την ηρεμία του σπιτιού και του "χωριού.".. Σπίτι χτισμένο κάπου στο τέλος του 19ου αι. με τις όποιες μικροανακαινίσεις του, την τουαλέτα έξω, το πλυσταριό, τις τριανταφυλλιές, τις λεμονιές, τις μανταρινιές και ... τις αδέσποτες γάτες. Ό,τι πρέπει για να ηρεμήσω, να διαβάσω και να γράψω (έλεγα). Αντ' αυτού εγώ βολτάρω στα σοκάκια, πίνω από κανέναν καφέ με τα ξαδέρφια μου και ζαλίζομαι (εύκολα, αλλά ελαφρά) με λίγη μπύρα... Έλεγα να φύγω σήμερα και το ανέβαλα για αύριο. Δεν μπορώ να αποχωριστώ τις φυσικές μυρωδιές των λουλουδιών και των φρουτόδεντρων της αυλής ούτε τη γλύκα της βροχής, ίσως ούτε και αυτήν την πολυπόθητη, ιδιότυπη μοναξιά μου.

Ιδανικές οι συνθήκες, για να αφουγκραστεί κανείς την αλήθεια του. Ένα μέρος της δικής μου είναι ο αριθμός ένα. Είμαι του (φυσικού δια βίου) "ένα", όχι (ή για να είμαι ακριβής όχι κυρίως) λόγω της συντηρητικής μου ανατροφής ούτε λόγω των θρησκευτικών μου πεποιθήσεων, αλλά ΚΥΡΙΩΣ λόγω του "υλικού" μου, της "στόφας" μου, γιατί έτσι είμαι. Όσο περισσότερο απελευθερώνομαι με την πάροδο των ετών, τόσο πιο πολύ σαφές γίνεται ότι οι επιλογές μου και η πορεία μου είναι η "φύσει" ροπή μου... Είναι άραγε μία προβληματική ροπή, όπως πρόσφατα αναρωτήθηκα (με -μη σκοπούμενη -σοφή εξωτερική προτροπή); Μα γιατί να είναι; Όσο φυσικό είναι το ακριβώς αντίστροφο των πολλών εναλλαγών, όσο φυσικό είναι το όποιο ενδιάμεσο, άλλο τόσο φυσικό ειναι και το δικό μου επιθυμητό ένα... Ο κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος διαφορετικά. Δεν υπάρχουν κανόνες στο ανθρώπινο "υλικό". Κοινωνικοί κανόνες, που αλλάζουν με τις εποχές, μπορεί να υπάρχουν. Η ψυχή, όμως, δεν υπάγεται σε εξωτερικούς κανόνες καμίας εποχής και καμίας κοινωνίας Έχει, η κάθε μία, τη δική της "φύση". Να τη συνειδητοποιήσουμε, να την αφήσουμε να εξωτερικευθεί και να τη σεβαστούμε, οφείλουμε μόνο. Τόσο τη δική μας, όσο και αυτήν, τη διαφορετική κι αντίθετη των άλλων...

video

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Carlos Libedinsky
Πρώτη εκτέλεση: Τρίφωνο

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να με κρατάς αγκαλιά σφιχτά γιατί μου πήρε πολλά το εφτά
εκτός κι αν είπα εγώ το έλα σ' όλα αυτά

Μακάρι να ‘ναι η καρδιά μου ρόδι τυχερό
να στο χαρίσω να στάζει αγάπη ένα σωρό
Στα μαξιλάρια και στο χαλί να ξεχαστώ να μου λες πολύ
Κι ας κάνει ο φόβος κι άλλη τρύπα στο νερό

Να περπατάμε χέρι-χέρι ως το πρωί
Του τραμ οι ράγες κάτι ξέρουν δεν μπορεί
Τα χρόνια φεύγουν, γοργά περνούν και μ’ αναμνήσεις μετά γυρνούν
Μικρά τα ονόματα που όλα τα χωρούν

Να μ’ αγαπάς με τα λάθη μου όλα στη σειρά
Στο σινεμά στο κορμί μου κόλλα τρυφερά
Δεν ειν’ ο κόσμος ιδανικός, για το ταξίδι είναι δανεικός
Για να ‘χει όνειρα να κάνει ο ενικός

Να μου μιλάς μεσημέρι, βράδυ και πρωί
Στα ξαφνικά, στο μικρό μπλακ άουτ της Δ.Ε.Η.
Και μέχρι να ‘ρθει ξανά το φως, αυτός ο λόγος ο πιο κρυφός
θα δει ν’ ανοίγουμε μια πόρτα στη ζωή

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Να μ’ αγαπάς, να σταθούμε εδώ σε μια γωνιά
Να κοιταχτούμε λες κι ειν’ γιορτή, πρωτοχρονιά
Να μου μιλάς σιγανά στ’ αυτί γιατί σ'ακούνε την νύχτα αυτή
παλιά μου όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί

13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

Little-L (24.04.2009)
Αυτό ακριβώς λένε και οι παιδόφιλοι.
Μα το σταυρό που σου κάνω.

('Ελα, σε πειράζω, αλλά κατάλαβες τι εννοω, έτσι;)

Latte (25.04.2009)
Κατάλαβα, καλή μου :)
Και χαίρομαι με το σχόλιο που έκανες - δεν πήγαινε καθόλου το μυαλό μου εκεί, όταν εξέθετα τα εσώψυχά μου, αλλά έτσι μού δίνεται η ευκαιρία να επικαλεστώ και πάλι μία από τις αγαπημένη μου ρήσεις...

"The only part of the conduct of any one, for which he is amenable to society, is that which concerns others. In the part which merely concerns himself, his independence is, of right, absolute. Over himself, over his own body and mind, the individual is sovereign".

Στο παράδειγμά σου, το επικαλούμενο ατομικό "φυσικό" εξωτερικεύεται ως συμπεριφορά που έχει άμεσο και απόλυτα αρνητικό αντίκτυπο σε τρίτους (κι αυτό διότι πρόκειται για τρίτους τέτοιας ανάπτυξης και ωριμότητας, που δε σ υ μ μ ε τ έ χ ο υ ν συναινετικά και από ώριμη τυχόν "φυσική" επιλογή, αλλά ε ξ α ν α γ κ α ζ ο ν τ α ι σε πράξεις που τους προκαλούν τεράστια βλάβη. Αυτή η "φυσική" επιλογή που αναφέρεις, λοιπόν, από τη στιγμή που εξωτερικεύεται σε βλαπτική για τρίτους συμπεριφορά, σαφέστατα όχι μόνο δεν είναι σεβαστή, αλλά οφείλει η κοινωνία να την καταδικάζει και να την απαγορεύει.

Τη δική μου "φυσική" ροπή, που αφορά μόνο εμένα, όμως, δεν μπορεί ούτε οφείλει να την απαγορεύσει κανείς, εκτός, ίσως από εμένα την ίδια, αφού η ζωή σήμερα (ο πόνος, δηλαδή) διδάσκει ότι είναι εξωπραγματική...

Μάκια! :)

Oraclas (25.04.2009)
Είπα και εγώ που χάθηκε το γαλατάκι μας.. σε ταξίδια ονειρικά, γεμάτα από τα παιδικά (μας) χαμόγελα σε κάθε δρομάκι, σε κάθε σημείο. Πράγματι ένα τέτοιο μέρος, είναι ιδανικό για την ηρεμία μας, για την πολυπόθητη μοναξιά μας, που μας οδηγεί στην καθαρότητα της ψυχής μας.

**Και πάνω που έλεγα να ένα θέμα που δεν έχεις γράψει για την αγάπη, έβαλες ένα ομολογουμένως υπέροχο τραγούδι, για τα θέλω μας και την αέναη δίψα για αγάπη..

sven (25.04.2009)

Καλώς όρισες και πάλι Γαλατάκι!!

Η φύση ή η φυσική ροπή του καθενός μας, από τη στιγμή που δεν πλήττει τρίτους, είναι απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμά μας, που ο καθένας θα έπρεπε να σέβεται και να μην κρίνει. Από την άλλη, η οποιαδήποτε επισήμανση ή σχολιασμός τυχόν "διαφορετικότητας" κάποιου δεν σημαίνει απαραίτητα κριτική ή απόρριψη του δικαιώματός του να είναι αυτός/αυτή που θέλει. Το αντίθετο μάλιστα. Μπορεί να είναι έγνοια, σεβασμός, διάθεση φροντίδας και αγάπη, με την ευρύτερη ή στενότερη έννοια. Για παράδειγμα, το να επισημάνεις ως φίλος, συγγενής, ειδικός, φιλόσοφος κ.τ.λ. κάποια "πρόβλημα/δυσκολία" ενός ατόμου, που ίσως και το ίδιο δεν έχει σκεφθεί ή συνειδητοποιήσει, δεν το κάνεις με κριτική διάθεση, αλλά από ενδιαφέρον ή αγάπη.
Αναφέρεσαι στην ψυχή ως κάτι που ΔΕΝ υπάγεται σε εξωτερικούς κανόνες καμίας εποχής ή κοινωνίας. Η άποψη που ασπάζομαι εγώ είναι πως το άτομο είναι μία ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ βιο-ψυχο-κοινωνική ΟΛΟΤΗΤΑ. Αυτό σημαίνει, πολύ απλά και μεταξύ άλλων, πως οτιδήποτε συμβαίνει σε κάποια από τις τις τρεις αυτές διαστάσεις επηρεάζει και τις άλλες δύο. Π.χ. αν δεν είμαστε σωματικά υγιείς, επηρεαζόμαστε άμεσα ψυχικά, και το αντίστροφο. Αν αντιμετωπίζουμε κοινωνικά προβλήματα, επηρεάζεται τόσο η ψυχική όσο και η σωματική μας υγεία κ.τ.λ. Όλα αυτά είναι πλέον τεκμηριωμένα και επιστημονικά.
Σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό, λοιπόν, η ψυχή έχει μεν τους δικούς της κανόνες, επηρεάζεται όμως από διαχρονικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Αυτό έχει μειονεκτήματα, αλλά κυρίως πλεονεκτήματα. Το σπουδαιότερο πλεονέκτημα είναι, κατά την κρίση μου, το ότι μέσω των επιρροών αυτών υπάρχει εξέλιξη, με τα όποια θετικά και αρνητικά της, που είναι πολύ καλύτερο από τη στασιμότητα. Έτσι, η ψυχή των γυναικών, για παράδειγμα, νοιώθει και εκφράζεται διαφορετικά, απ΄ότι πριν εκατό χρόνια, το ίδιο και των παιδιών που διαπαιδαγωγούνται, τα περισσότερα πλέον, δίχως βία και υποταγή... Αν εσύ μεγάλωνες σε διαφορετικό περιβάλλον, χωρίς τη συναισθηματική γενναιοδωρία που το χαρακτηρίζει, σήμερα ίσως δεν θα ήσουν Γαλατάκι, αλλά φαρμάκι!!! (Συγνώμη για το Black χιούμορ)
Να έχεις μια γλυκειά συνέχεια στο Σαββατοκύριακό σου..

StavmanR (26.04.2009)
Κανείς άνθρωπος δεν είναι φύσει μοναχικός. Η μοναχικότητα είναι μία έκφραση αυτοσυντήρησης απέναντι σε ένα επιθετικό κοινωνικό περιβάλλον, που τείνει να αλλοτιώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Βλέπε σύγχρονη αστική ζωή.

Οι προβληματισμένοι κι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι ήταν "διωκώμενοι" σε κάθε εποχή και κάθε γεωγραφικό τόπο. Άλλωστε, χώρος και χρόνος είναι μία γνωστική καταπίεση της άχρονης και άτοπης ψυχικής ευδαιμονίας.

Καλημέρα Latte:)

Latte (26.04.2009)
- Μα, Ορακλάκο μου, για την αγάπη είναι και αυτό το ποστ :) [επιθυμητό δηλαδή και συνειδητοποιούμενο (αν και οχι απαραίτητα τελικό βιωμα) το 1+1 κι όχι το 1+...]
- Σβενάκο, ως συνήθως μου δίνεις υλικό... Σε πρώτη επεξεργασία συμφωνώ απόλυτα με το ότι είναι πλεονέκτημα η εξέλιξη στην οποία οι κοινωνικοί παράγοντες οδηγούν, όπως λες, την ψυχή. Δεν ταιριάζουν, όμως, όλες οι κοινωνικές εξελείξεις στην ψυχή του καθενός μας/ στη φύση μας. Στη δική μου, δηλαδή, δεν ταιριάζει το "ψωμοτύρι" κι ας θεωρείται όσο περνάει ο καιρός κάτι φυσικό κοινωνικά. Εμένα, που λειτουργώ αλλιώς, σχεδόν με καταπιέζει όλη αυτή η σημερινή "φυσικότητά" του (με την έννοια ότι το δικό μου διαφορετικό "φυσικό" - έστω και ως επιθυμία και ροπή κι όχι, εν τέλει, πράξη - θεωρείται αφύσικο) - Σε μπέρδεψα, ε; Εδώ μπερδεύτηκα κι εγώ! :)
- Σταύρο, μου αρέσουν οι σκέψεις που προκάλεσε σε σένα το ποστ μου. Είναι υπέροχο το πόσα όμορφα συμπεράσματα και πόσο πολύτιμες σκέψεις μπορούν να γεννηθούν στο μυαλό του καθενός από μια γενικογραμμένη εξωτερίκευση εσωτερικών συμπερασμάτων.

Ευχαριστώ όλους :)

KIT_KAT (26.04.2009)
Τώρα διάβασα και σε ζήλεψα... :)

Επίσης... Σταύρο διαφωνώ με το ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι φύσει μοναχικός. Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε ανάγκη τους άλλους ανθρώπους συνήθως, βλέπε για επιβεβαίωση, "παρέα" (εντός εισαγωγικων) ή κοινωνικοποίηση με την αρνητική της σημασία, δεν υποδηλώνει υγιή κατάσταση. (Κοινωνία υπάρχει ναι, αλλά σε ελάχιστες περιπτώσεις) Το να μπορεί να δεχθεί κάποιος τη μοναξιά του και να την απολαμβάνει, όπερ σημαίνει να αποδεχθεί τον ίδιο του τον εαυτό χωρίς να τον "ενοχλεί", το θεωρώ κατόρθωμα και δείγμα υγιούς αυτογνωσίας.

Latte (27.04.2009)
Κιτκατούλα :), συμφωνώντας με το Σταύρο, κι εγώ δεν πιστεύω ότι μπορεί ο άνθρωπος από τη φύση του να είναι πάντα μόνος. Σαφέστατα το να μπορείς να απολαμβάνεις τη μοναχικότητα είναι δείγμα δυνατότητας υγειούς εσωτερικής κάθαρσης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι άνθρωποι που μ π ο ρ ο ύ ν να μένουν μόνοι τους δημιουργούν πιο υγιείς (και καθόλου εξαρτημένες) σχέσεις. Δεν μπορεί, όμως, το στάδιο της μοναχικότητας να είναι παντοτινό και αδιάκοπο. Η συντροφικότητα (με οποιαδήποτε ειδικότερη μορφή), θεωρώ ότι είναι βασική ανθρώπινη ανάγκη, που δεν καλύπτεται από "τυποις", ανούσιες παρέες, αλλά ούτε από το καλύτερο φιλαράκι μας, τον εαυτό μας (μονομερώς). Θεωρώ ότι καλύπτεται πλήρως από ιδιαίτερα (και σπάνια συνήθως) αγγίγματα ψυχής [ξέρεις, με εκείνους τους ιδιαίτερους - ευτύχημα να έχεις στη ζωή σου - ανθρώπους (φίλους, ερωτικό σύντροφο, οικογένεια) με τους οποίους νιώθεις ότι ξεκουράζεται η ψυχή σου...]

Emilia_ (27.04.2009)
Tha symfonisw me ton StavmanR....den eimaste fysei monaxikoi...kanoume dialeimata na mathoume ton eayto mas nai...na ton akousoume na perasoume kala mazi tou...alla oxi gia poly tharw.. ;-)

Proswpika katalavaino ayto to ena pou perigrafeis...alla k to dyo exei tin xari tou... xexe :)Makia!!

KIT_KAT (28.04.2009)
Lattούλα:), έτσι όπως το ανέλυσες συμφωνώ. Προφανώς και μόνο κάτι όμορφο δίνει η συντροφικότητα, ιδίως σε σχέσεις όπως αυτές που περιγράφεις στην αγκύλη κλείνοντας...

StavmanR (28.04.2009)
KIT_KAT, το "σπαστικά υπέροχο" της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι πώς οι άνθρωποι εννοούν πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα, χρησιμοποιώντας τελείως διαφορετικές εκφράσεις ο καθένας από την πλευρά του. :)

Και πάλι καληνύχτα και συγνώμη για τον επανασχολιασμό. :)

KIT_KAT (28.04.2009)
Εγώ σε συγχωρώ, η latte δεν ξέρω :p
Καληνύχτα!

kithara-woman (29.04.2009)
Ειδυλλιακό τοπίο όπως το περιγράφεις.Αν ήμουνα εκεί θα μου άρεσε τρελά!Μες τη φύση.Κι αφού είχε και γατούλες που μου αρέσουν πολύ,σίγουρα!
Οι τρίφωνο μου αρέσουν πολύ!Το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μπορώ να πω ότι με τρέλανε,όμορφο είναι αλλά μπορούν και καλύτερα σίγουρα.Ο Κουρουπάκης μου αρέσει πάρα πολύ η φωνή του.Θυμάμαι το τραγούδι "χαιρετισμοί" και το θεωρώ απο τα πιο όμορφα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.
Όσο για τη συζήτηση που έχουν τα παιδιά παραπάνω,συμφωνώ με τον stavmanR.Τελικά οι άνθρωποι μοίαζουμε μεταξύ μας σε πολλά αλλά δεν το εχουμε καταλάβει,δεν μας χωρίζει τόσο μεγάλο χάσμα όσο νομίζουμε και πολλές φορές μην σου πω οι ίδιοι το καλλιεργούμε.
Φιλιά γαλατένιο κοριτσάκι!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
latte

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/latte

Αναμνήσεις (παρελθόν), ζωή (παρόν) και όνειρα (μέλλον) ξεδιπλωμένα σε έναν πολύχρωμο virtual ορίζοντα. Με αναγνώστες ή μη, βγαίνουν από μέσα μου και μπαίνουν ... σε τάξη.

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links