θα κυνηγω τα θελω μου κι ας μου τα παιρνει ο αερας
ΚΑΘΕ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑ ΑΡΧΗ
27 Ιουνίου 2009, 00:16
Τα φεγγάρια παίζουν τα δικά μας λάθη


Κάποτε πιστεύω πως εκεί κοντά στη Σελήνη μένουνε μικρά αστεράκια. Ξυπνάνε με πρόγευμα με 2 αυγά μελάτα από αγελάδες Δια, λίγο σύννεφο με μπέικον και ένα ποτήρι χυμό από διαστημικά πορτοκάλια. Μετά δουλέυουνε όλοι από το σπίτι και στις 1300 (ώρα Σελήνης) σταματάνε για φαγητό. Συνήθως μπριζόλα Κρόνου με πατάτες Γης και ντοματούλες δορυφορικές όχι σα τις δικές μας του θερμοκηπίου.Μετά πάνε για καφέ (υποθέτω στο Στάρ-μπακς - αλλιώς δεν εξηγείται γιατι ΣΕΛΗΝΙΑΣΤΗΚΑΜΕ όλοι με την εν λόγω αλυσίδα) και κτυπάνε και ένα σπέις μπραουνι λίγο πριν το δείπνο. Για βραδινό, μια σαλάτα από μαρούλι ντόπιο και καλαμπόκι Άρη και με μια τρελλή βινεγκρέτ με παρθένο ελαιόλαδο και ξύδι Πλούτωνα.Το βράδι κάνουνε τρελλό διαστημικό έρωτα με διαστημικές εντάσεις και το πρωί πάνε δουλειά και φτου ξανά απ΄ την αρχή.

Άραγε αυτοί είναι πιο ευτυχισμένοι από μας? Ερωτεύονται? Νιώθουν? Κλαίνε? Χαμογελάνε? Τι πιστεύουν για μας και για την εμμονή μας με αυτούς? Κάθε μήνα αγοράζουν και νεο όχημα. Λέτε να έχουνε ούφο-μερσεντές? τα κόκκινα πάντως με τα ιπτάμενα άλογα θα είναι τα ούφο-φερράρι. Πανάκριβα και εκεί βέβαια.Αλλά ακόμη και στο διάστημα πανάκριβα είναι τα καλά πράγματα. Σχολεία έχει και στις δυο μεριές της Σελήνης. Τις πενθήμερες εκδρομές τις κάνουνε στον Άρη ή στην Αφροδίτη.Συνήθως ενναλλάξ. Τα πολιτικά κόμματα που δεσπόζουν είναι η αριστερά με θέα τα γραφεία στον Άρη και η κεντροδεξιά (ακόμα έτσι την λένε εκεί!) με θέα τη Γή.

Μουσική ακούνε πάρα πολύ. Λατρεύουνε τη μουσική από όλο το κόσμο.Τελευταία βγήκε εκεί το 'ανθρώπων έργα' της Άλκηστης σε ντελούξ έκδοση. Τα φεγγαροραδιόφωνα παίζουν το Σίδερο του Κραουνάκη και της Λίνας ασταμάτητα '' και γνώριζε τον άντρας της με την ανάπνοη της.....και λίγο ιδρώτα στο λαιμό....μια πιέτα δύσκολη κρατά, απ΄τα όνειρα της σταματά και ανάβει όλα τα φώτα''. Πάντως έχουν γούστο οι γείτονες μας.διαλέγουνε δικόυς τους. αστέρια και μόνο αυτά ακούνε. δεν ακούνε ότι κι ότι. 

Οι γυναίκες εκεί φλερτάρουν ασταμάτητα με τα αρσενικά άστρα...εκεί δε τις λένε πουτάνες αλλά το θεωρούν και φυσιολογικό. Παντρεύονται, κάνουν αστέρια για τον ουρανό και μετά σβήνουν και χάνονται. Σαν εμάς. Σε αυτό ίδιοι είναι. Μα δε πιστευούν σε ανώτερες δυνάμεις..πιστεύουν στην επικοινωνία και στην προσπάθεια να διατηρήσουν την κοινωνία τους καθαρή από κάθε άποψη.Κάτι παραπάνω ξέρουν από μας.

Κάθε βράδυ, διαβάζωντας τα μπλόγκς σας, το κοιτάω το φεγγάρι και σκέφτομαι ότι αυτό πρέπει να συμβαίνει εκεί. Πρέπει να έχει κάποιους που ζούνε τίμια, χωρίς ο θεός-χρήμα να λατρέυται δια μανίας και που η εκτίμηση, ο σεβασμός και το φιλότιμο υπάρχουν και είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ξέρω τι σκέφτεστε....πως πάει αυτός τρελλάθηκε στη βραχονησίδα όπου διαμένει.Τελικά απλά γεννήθηκα ρομαντικός και πάντα ψάχνω κάτι που να μου λέει πως δέν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Πως έχουμε κάτι που αξίζει, κάτι που έχει νόημα και ουσία. 

 

Γυρνάει ραντίζει ένα γιακά και λέει στον άντρα ξαφνικά πως πάει και αυτός ο μήνας.... 

12 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

inappropriate (27.06.2009)
Ξέρεις πολλοί άνθρωποι θεωρούν τον ρομαντισμό ευαισθησία, ίσως ακόμα κι' αδυναμία, θεωρώντας τον κάτι κακό. Κι' όμως κάνουν λάθος!! Όσους "ρομαντικούς" ανθρώπους γνώρισα στη ζωή μου, μόνο ευαίσθητοι κι' αδύναμοι δεν ήταν. Περισσότερο ήταν "παθιασμένοι" με όλα τα όμορφα γύρω τους..γιατί πως αλλιώς μπορώ να χαρακτηρίσω έναν άνθρωπο που υπερασπίζεται μέχρι θανάτου όλα αυτά που πιστεύει πως αξίζουν?
Σ' αυτό το θέατρο του παραλόγου που έχουμε καταντήσει να ζούμε, τα ασήμαντα θεωρούνται πια σημαντικά. Όμως ευτυχώς υπάρχουν και οι "απανταχού τρελοί" που μπορεί να μην ξέρουν όσα οι "γνωστικοί", αλλά τουλάχιστον νιώθουν...Καλημέρα
sven (27.06.2009)

Όταν πρωτοάκουσα το τραγούδι αυτό, το καταπληκτικό πάντρεμα της μουσικής του Σ. Κραουνάκη και των στίχων της Λ. Νικολακοπούλου με μετέφερε σ΄ ένα κλίμα που μου δημιούργησε μια αίσθηση θλίψης κι ενός βωβού λυγμού. Ήταν νομίζω η αίσθηση της αδιέξοδης σχέσης τόσων και τόσων παντρεμένων ζευγαριών, που βλέπω γύρω μου και συναντώ κι επαγγελματικά, που αρχίζουν με τόσα όνειρα και τόσα γλυκά και έντονα συναισθήματα και καταλήγουν να γίνουν ξένοι κάτω από την ίδια στέγη...
Η μουσική μπορεί να είναι, μεταξύ άλλων, και βάλσαμο και νυστέρι, κάτι το μαγικό που μπορεί ν΄ανοίξει νέους ορίζοντες, να γκρεμίσει εσωτερικά τείχη, να κτίσει γέφυρες...
Πριν από χρόνια λοιπόν, έβλεπα ένα ζευγάρι παντρεμένων, γύρω στα σαράντα, μορφωμένων, καλλιεργημένων, με δύο παιδιά χαρισματικά, αλλά και με τεράστιες δυσκολίες στη σχέση του, που τους οδήγησαν σε πλήρες αδιέξοδο. Οι αντιστάσεις, ιδιαίτερα του άντρα, να κατανοήσει τη θέση και τις ανάγκες της συζύγου του, βουνό. Ήρθαν στιγμές που με μετέφεραν την ανημπόρια τους, που έχασκε εμπρός μου σαν δίνη έτοιμη να με ρουφήξει. Σε μία συνεδρία, όπου τα έντονα συναισθήματα ήταν σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις στο δωμάτιο, έκανα εντελώς ενστικτώδικα και διαισθάντικά την εξής κίνηση: αφού τους είπα πως θάθελα να ακούσουν κάτι, βρίσκω το συγκεκριμένο τραγούδι σε ένα CD που το είχα γραμμένο και το βάζω να το ακούσουν από το CD-player που έχω στο δωμάτιο. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, άρχισαν να κυλούν τα δάκρυα στα μάτια και των δύο, και με το τέλος του είχαν αγκαλιαστεί σφιχτά κλαίγοντας με λυγμούς. Φύγαν πιασμένοι από το χέρι, ανακουφισμένοι, και η συνάντηση αυτή έγινε ο καταλύτης μιας εξέλιξης που τους έφερε τελικά κοντά, βοηθώντας τους να ξαναβρούν τη χαμένη γοητεία και ζεστασιά της σχέσης τους.
Συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου, αλλά το post μου έφερε στη μνήμη και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία που είχα ξεχάσει...

ΥΓ. Όποιος δεν ξέρει το τραγούδι ή δεν θυμάται τοτς στίχους δεν θα μπορέσει να καταλάβει πριν το ακούσει και μπει στο κλίμα του.

Καλό ΣΚ!!
movflower (27.06.2009)
Με τόσα ούφο φίρμες που κυκλοφοράνε στα μέρη μας, η ζωή των αστεριών, φαίνεται υπέροχη!!!

Φιλάκια σου πολλά!!!
Εννά συνηθίσεις λέμε!
hithtoly (27.06.2009)
@inappropriate: δε θεωρώ λάθος ή αδυναμία το ρομαντισμό.αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι πολλές φορές νιώθω εκτός τόπου και χρόνου. με μεγάλωσαν με ιδανικά και αξίες μιας άλλης εποχής.ίσως γι΄ αυτό.

@σβεν:εκπληκτική η ιστορία για το ζευγάρι.να σε κλά και ευχαριστώ που την μοιράστηκες μαζί μας. μακάρι να είχαμε πιο πολλές καταχρήσεις χώρου τότε.

@μωβ:το ξέρω απλά το θεωρώ απαράδεχτο σε μια μικρή και τάχα φιλόξενη κοινωνία, να υπάρχει τέτοιο χάλι. τι να πω...θα συνηθίσω. αλλά αυτό δεν είναι και απαραιτήτως καλό.

τη καλησπέρα μου σε όλους.
ZARATHUSTRA (28.06.2009)
Αυτην την παραγραφο θα την κρατησω
μεσα στην ψυχη μου!

(Οι γυναίκες εκεί φλερτάρουν ασταμάτητα με τα αρσενικά άστρα...εκεί δε τις λένε πουτάνες αλλά το θεωρούν και φυσιολογικό. Παντρεύονται, κάνουν αστέρια για τον ουρανό και μετά σβήνουν και χάνονται. Σαν εμάς. Σε αυτό ίδιοι είναι. Μα δε πιστευούν σε ανώτερες δυνάμεις..πιστεύουν στην επικοινωνία και στην προσπάθεια να διατηρήσουν την κοινωνία τους καθαρή από κάθε άποψη.Κάτι παραπάνω ξέρουν από μας.)

Με εκοψες μικρα μικρα κομματακια...
Σε ευχαριστω, οπως ευχαριστω και τον σβεν για την υπεροχη ιστορια.

hithtoly (28.06.2009)
να σε καλά ζαραθούστρα! καλό ξημέρωμα!
Oraclas (28.06.2009)
To έχω ξαναπεί πως σε λάθος εποχή γεννήθηκα. Η επικοινωνία είναι νομίζω το βασικό συστατικό μίας υγιούς σχέσης. Αν δεν υπάρχει και ο έρωτας χάνεται και τα στιχάκια ξεθωριάζουν και οι μελωδίες σιωπούν.

"Μια πιέτα δύσκολη πατά απ’ τ’ όνειρό της σταματά κι ανάβει όλα τα φώτα"

Όμορφο το θέμα σου Χρίστο, είναι απίστευτο πως κάθε θέμα, μας εμπνέει και μας θυμίζει μία δική μας ιστορία. Μία δική μας ανάμνηση.
hithtoly (28.06.2009)
καλησπέρα Τάσο. ναι όντως όπως τα λες είναι.ένα θέμα ανοίγει πόρτες του μυαλού που εμείς ξεχάσαμε.
nevitelle (28.06.2009)
Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι ακόμα εκτός τόπου και χρόνου. Θα ήταν όμως άδικο για σένα να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο από αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. θα έρθουν κάποια στιγμή στην ζωή σου άνθρωποι που σου μοιάζουν. Το θέμα είναι να παραμείνεις εσύ όπως είσαι. Να μην αλλάξεις για να τους προσελκύσεις. Δεν είναι τα ετερώνυμα που έλκονται, τα όμοια είναι. Κρατώντας αναλλοίωτο τον εαυτό σου είμαι σίγουρη πως θα συναντήσεις ακριβώς αυτό που επιθυμείς και τίποτα λιγότερο.
hithtoly (29.06.2009)
σιγά σιγά θα φτιάξουν τα πράγματα. απλά νομίζω οτι πάρα πολλές από τις παλιές μου σχέσεις είναι νεκρές. πρέπει να αρχίσω από την αρχή.να σε καλά νέβι.καλή βδομάδα.
DITHEN (29.06.2009)
"Σαν τοτε που διαλεγαμε
με ποιον μπορει να φευγαμε
στην πρωτη αγαπη σκλαβοι ..."!

Πανε πια αυτα τα χρονια της επιλογης και των αθωων ονειρων! Των ρομαντικων σκεψεων και της αναζητησης του συννεφου που θα μας ταξιδευε στο φεγγαρι!:))

Τωρα πια wellcome to earth! Εδω ολα τα σφαζουμε, ολα τα μαχαιρωνουμε! Μεχρι και τ’ αστερια σβηνουμε καθε βραδι για να ξεχασουμε οτι μπορει να μας θυμιζει ενα ονειρο που ξεμεινε!

"Απ’ το ονειρο της σταματα
κι αναβει ολα φωτα..."!::))
hithtoly (29.06.2009)
τι να πώ δήθεν...η λίνα τα φταίει όλα!

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
hithtoly

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/hithtoly



Επίσημοι αναγνώστες (9)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links