Μόλις τον είδα αυτόν τον υπέροχο κόκκινο ήλιο να πέφτει στη θάλασσα, πίσω από ένα νησάκι...
Κι ενώ άλλα ξεκίνησα να γράφω... τα έσβησα.
Μαγική αυτή η ώρα, μαγικές κι οι μυρωδιές της... :)
Για λίγο όλα τα ξεχασα και αφέθηκα στη μαγεία του δειλινού.
Βρε κάτι δώρα που μας κάνει η καθημερινότητα κι εμείς ... το (μπου ου, μπου χα) χαβά μας...
Τώρα πλεόν χαλαρή από το πρωινό ζόρι, ξεκούραστη και δροσερή, κάθομαι στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου με θέα τη θάλασσα κι όοοοολο το λιμάνι ... Κόσμος πολύς, φωνές και χαρούμενα τιτιβίσματα... :) Ξένοι μπαμπάδες, κατάξανθοι, που σέρνουν καροτσάκια (εμ, που θα έπεφτε εμένα το μάτι μου; στις ξανθές μαμάδες;) ζευγαράκια πολλα με διαφορετικές ηλικίες, ύψη κι αμφιέσεις (σπόντα στην ανδρική σαγιονάρα είναι αυτό, αλλά που να το καταλάβει η έρμη;), παιδιά στην εφηβεία, ο ασπρομάλλης αμαξάς με το ταλαιπωρημένο αλογάκι που περιμένει στη μέση του δρόμου και το νερό...ααχ, το νερό...Μια βουτιά απ' το μπαλκόνι και δροσερή γουλιά!
Κλείνω βιαστικά, γιατί απόψε δε θα δουλέψω, ειδικά εδώ που βρίσκομαι. Πάω βολτούλα με παρεούλα αγαπημένη κι είμαι όλο χαρά!
Φιλάκια μαβιά, του μαγικού, χαρούμενου δειλινού ... :)
16 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Αγάπη Έρωτας Ζωή Αγαπημένα Σχέσεις Προσωπική αλήθεια Μητέρα Βασικές αρχές Σινεμά Ποίηση Ψυχολογία Φιλοσοφία της καθημερινότητας Σελίδες ημερολογίου Το τέλος της ιδιωτικότητας Καταναλωτής (ο) ενημερωμένος Μουσική Ορθογραφία Προσωπική αληθεια