Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό,με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά,ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις.

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ,ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις.

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά,την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά,διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό.

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό,μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως,που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει.

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός,αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως,φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή.

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Ο Αύγουστος ξεκινά (αστρολογικά) με τον ήλιο στο ζώδιο του Λέοντα και τελειώνει στο ζώδιο της Παρθένου. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή στον αστερισμό του Καρκίνου και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα.

Ο Αύγουστος ονομάστηκε προς τιμήν του Καίσαρα Αύγουστου. Ο μήνας έχει 31 ημέρες γιατί ο Αύγουστος ήθελε τόσες μέρες όσες είχε και ο μήνας Ιούλιος που είχε ονομαστεί με το όνομα του Ιούλιου Καίσαρα. Ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, οπότε συνέβει ο θάνατος της Κλεοπάτρας. Πριν μετονομαστεί ο Αύγουστος λεγόταν στα λατινικά Sextilis, δηλαδή έκτος μήνας αφού ήταν έκτος κατά το Ρωμαϊκό ημερολόγιο όπου το έτος ξεκινούσε τον Μάρτιο.(βικιπεδία)

Ο ’υγουστος, εκτός από ένα απο τα ωραιότερα κομμάτια της ελληνικής δισκογραφίας και ο όγδοος μήνα του χρόνου, σηματοδοτεί και το τέλος του καλοκαιριού. Έστω και αν μερικοί δε βάζουν το μαγιό στο συρτάρι ή στο μπαούλο γιατί δε θέλουν να σημάνουν τη λήξη της καλοκαιρινής θητείας του εκάστοτε χρόνου, το τέλος του Αυγούστου κτυπαέι και το καμπανάκι για τα τελευταία μπάνια και για τη χαλαρή διάθεση που φέρνει μαζί της η πιο θερμή εποχή της χρονιάς.

Βάζεις στο ντουλάπι το αντηλιακό, τα τραγούδια του Ιούνη, του Ιούλη και μερικά του Αυγούστου και τα διπλοκλειδώνεις. Ανοίγεις το δίπλα ντουλάπι και βγάζεις τα φθινοπωρινά. Με μισή καρδιά αλλά το κάνεις. Δεν είσαι σίγουρος ότι θέλεις να αφήσεις τους καλοκαιρινούς έρωτες, τις ρακές και τα ποτά με τη παρέα, τις ατέλειωτες ώρες στη παραλία, το φρέσκο καρπούζι, τις νύχτες που μύριζαν αλάτι και γιασεμί, τις μέρες που περνούσαν πιο εύκολα από τις χειμερινές να φύγουν.

Παίρνεις τηλέφωνο το κολλητό σου και τον ρωτάς πότε πρόλαβε το καλοκαίρι να περάσει και να είσαι έτοιμος για φθινόπωρο. Δεν έχει απάντηση όμως. Τί να σου πεί και αυτός....Παίρνεις άλλα δυό φιλαράκια αλλά και αυτοί δε ξέρουν τι να σου πούν. Σηκώνεσαι. Παίρνεις ένα ποτήρι νερό. Βλέπεις τα εμαίλς από τα παιδιά για τα γενέθλια σου τον Απρίλιο, τα μηνύματα της κολλητής σου από το Μάιο, το χαρτί που μετρούσες μέρες για να πας στη Βαρκελώνη, τα εισητήρια του μετρό της Βαρκελώνης και οι καινούργιες φωτογραφίες σου με τη γάτα, τα εισητήρια από ένα μικρό μουσείο στη μέση του Αυγούστου σε μικρό ορεινό χωριό. Όλα θα μπούνε σε κουτιά και θα δώσουνε τη θέση τους στα χρωματιστά φύλλα του Σεπτεμβρίου.

Τελευταίο σαββατοκύριακο του καλοκαιριού.Κάθε τέλος μια αρχή έγραψα σαν υπότιτλο στο μπλόγκ μου τον Απρίλιο. Τελειώνουν κάποια μονοπάτια και αρχίζουν νεα ταξίδια. Κρατηθειτε γερά. Αλλάζουμε και συνεχίζουμε. Κρύβουμε μια θαλασσοψυχούλα στο συρτάρι για τις δύσκολες ώρες και συνεχίζουμε. Δεν έχουμε επιλογή άλλωστε παρά να συνεχίσουμε.