Έχω "αδυναμία" στο νούμερο 9, όπως έχω "αδυναμία" και σε συγκεκριμένο χρώμα, το κίτρινο. Κοινώς, είμαι ένας άνθρωπος με ..."αδυναμίες". :) :)

Ειδικά η προσμονη της σημερινής μέρας, με αυτό το 09.09.09, μου έφτιαχνε τη διάθεση. Ως μικρό ονειροπόλο κοριτσάκι που είμαι (δε θέλω γέλια κι αμφισβητήσεις! :)), φανταζόμουν ότι κάτι υπέροχα σημαδιακό θα συνέβαινε σήμερα, ίσως και γιατί

"...the date ...... also represents the last set of repeating, single-digit dates that we'll see for almost a century (until January 1, 2101), or a millennium (mark your calendars for January 1, 3001), depending on how you want to count it."

(από την ιστοσελίδα:

http://news.yahoo.com/s/livescience/20090908/sc_livescience/why090909issospecial, που μου έστειλε ένας παλιος φίλος)

Να, λοιπόν, που ξημέρωσε η μέρα αυτή και τίποτα συναρπαστικό, ιδιαίτερο ή σημαδιακό δε συμβαίνει/συνέβη. Η διαπίστωση ανεβάζει έναν κόμπο στο λαιμό μου... 

ΣΤΟΠ! Σε λίγο θα μου βγει το όνομα... :)

Καλημέρα, κάθε μέρα, με ζεστή, χαμογελαστή καρδιά...! :)

ΥΓ. Κι αφού σήμερα μιλώ για "αδυναμίες", να κι ένα από τα πιο πιο πιο αγαπημένα μου τραγούδια..., κατά τη γνώμη μου ένα ποιήμα/αριστούργημα! Κάθε φορά που το ακούω, δακρύζω (ακόμα κι αν το ακούω κάθε φορά που βάζω μπρος το αυτ/το)...

Άντε, και του χρόνου! ;)  

"Έχω εσένα να αγαπώ"

Μοσχολιού Βίκυ,  Μουσική/Στίχοι: Παπαβασιλείου Σπύρος/Βρεττός Νίκος 

Το πρόσωπο σου 

Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Είναι τα μάτια σου γεμάτα ουρανό

Δίπλα σου ο ήλιος δείχνει ασήμαντο λυχνάρι

Δίπλα σου ξέχασα να κλαίω και να πονώ  

Έχω εσένα να αγαπώ

Κι όλου του κόσμου τις χαρές τις έχω

Έχω εσένα να αγαπώ

Γι αυτό ξεχνάω τους καημούς κι αντέχω

Έχω εσένα να αγαπώ

Κι όλου του κόσμου τις χαρές τις έχω  

Είν’ η καρδιά σου του παράδεισου κομμάτι

Είν’ η φωνή σου μελωδία αγγελική

Δίπλα σου φέγγει η καλύβα σαν παλάτι

Δίπλα σου νιώθω κάθε μέρα Κυριακή  

Έχω εσένα να αγαπώ...