Μια χαραμάδα. Λίγο φως. Μια πόρτα που έχει να ανοίξει χρόνια. Μια παλιά λάμπα πετρελαίου έφεξε φώς στο σκοτεινό μυαλό μου. Μια μικρή παιδική ζωγραφιά σκόρπισε χρώμα παντού. Ο τοίχος της συγγνώμης άδειος. 35 χρόνια. Πάμπολοι αγνοούμενοι και νεκροί. Ένα σπίτι μοιρασμένο στα δυο. Ποιό κομμάτι να αγαπώ...αυτό που έχασα ή αυτό που έχω....Μάνες γεμάτες δάκρυα και πατεράδες σε αναμονή. Μυρωδιές όπλου και σφαίρας. Βόμβες και ψυχές με φτερά για ταξίδια. Φυγή.

Νιώθω την αγάπη και το μίσος. Μυρίζομαι λεφτά και συμφέροντα. Ξυπνώ και κάνω εμετό. Πίνω νερό. Βλέπω τη σημαία που αναμοσβήνει. Είναι τιμή να είσαι Τούρκος λέει πάραδίπλα. Μάλιστα. Τα αδέλφια μας. Που μας αγαπάνε. Που θέλουνε να ζήσουνε μαζί μας όχι γιατί τους συμφέρει οικονομικά αλλά γιατί είναι κομμάτι μας.Μας γεμίσαν τον Πενταδάκτυλο με επιγραφές, με συνθήματα. Καλωσορίσατε στη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Μάλιστα. Το κακό σας το καιρό βρωμιάρηδες που η Λευκωσία είναι λες και τη ξέχασε ο χρόνος. Οι τουρκοκύπριοι αδερφοί μας. Μωρε τι λές. Λένε πολλά αλλά απορώ τι πραγματικά λένε πίσω από τη πλάτη μας. Ο Τούρκος έιναι φοβερά διπλωμάτης. Ξέρει να παίζει σκάκι. Εμείς απλά ερασιτέχνες. Τα παιχνίδια δίνουν και παίρνουν. Παρατηρητές ή απλά πιόνια? Δε μπορώ ακόμα να αποφασίσω. Μικρές υπενθύμίσεις στα ημερολόγια των δυνατών. Εμείς να σκεφτόμαστε ότι θέλουν να μας βοηθήσουν ενώ αυτοί να θέλουν να ρουφήξουν το μεδούλι μας.

Λόγια του αέρα.Οι Εβραίοι αγοράζουν ακατάπαυστα στο κατεχόμενο κομμάτι ενώ εμείς γεμίσαμε με Πόντιους και Ασιάτες. Σε λίγο καιρό θα ψάχνουμε τους Κύπριους με το φανάρι. Τελικά μόνοι μας καταστρέψαμε το νησί. Οι μέν με τις δικοινοτηκές φασαρίες και οι δε με την αποδοχή της κατοχής λες και ήταν η σωτηρία. Ας προσέχαμε. Δε ξέρω και εγώ τι μπορεί να γίνει πλέον. Αυτά περι λύσης τα ακούω βερεσέ. Δε πρόκειται να γίνει τίποτα. Αλλά και να γίνει τι είδους λύση θα μπορεί να ευχαριστήσει και τα 2 μέρη και να είναι βιώσιμη? Υπάρχει τέτοιο πράμα ή απλά κοροιδευόμαστε μεταξύ μας...?

Μια καρδιά. Χίλια κομμάτια. Μια ελπίδα.Ένα κομμάτι ανάσα. Μια αναπνοή και ξανά πάμε στο βυθό μπας και ανασύρουμε τα όνειρα και τη ψυχή ενός λαού από το πάτο του μυαλού.