Θα τα κάνουμε όλα μόνοι μας

Γιατί έτσι είναι

Δε χρειαζόμαστε τίποτα ή κανένα

Αν θέλω να σου ψιθυρίσω μια στάλα στα μάτια

Μη με αποπάρεις

Δε ξέρω τι να πώ

Δεν ξέρω πως να το πώ και τι νιώθω

Τίποτα μακριά σου δε θα αξίζει

Δεν είμαι αρκετός χωρίς εσένα μπαμπά

Ξαπλώνω και σε βλέπω να φεύγεις

Πας στο Λονδίνο να πολεμήσεις την επάρατη νόσο

Εγώ μόνος

Κομμάτια πολύχρωμα που δεν μπαίνουν μαζί

Αυτά έχω να σου δώσω μπαμπά

Δικά μου κομμάτια

Πάρε τα μαζί σου

Για να με έχεις δίπλα στο κρεββάτι σου

Εγώ έχω τα μάτια σου

Θα τα κοιτάζω κάθε μέρα

Θα χαμογελώ

Το ξέρω θα έρθεις πίσω

Απλά θα είσαι κουρασμένος

Μακάρι να μπορούσα να το περάσω για σένα

Εσύ μου έδωσες τόσες ευκαιρίες

Άραγε θα μου δωθεί και μένα η ευκαιρία να σε βοηθήσω....

Ξαπλώνω και λέω πολλά

Δεν έιναι αρκετά για να σου εξηγήσω ούτε το μισό

Ξεχνάω τα λόγια

Ξεχνώ το όνομα μου

Μα εσένα ποτέ

Καλό ταξίδι και θα νικήσουμε να το ξέρεις

Θα τα πούμε σε δύο βδομάδες

Αφιερωμένο σ' αυτούς που πολεμούν...

Και στο μπαμπά μου που πολεμά με την επάρατη νόσο και που πάντα πολεμά για μενα.