Όπως καταλαβαίνεις, οι άνθρωποι που αγοράζουν CD μουσικής τη σήμερον ημέρα είναι μερικές ετερόκλητες μειοψηφίες που είτε δεν έχουν τη μόρφωση ή την πρόσβαση σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, είτε ψηφίζουν ΛΑ.Ο.Σ. και δεν συμπαθούν τους πωλητές πειρατικών CD, είτε έχουν αρκετά λεφτά ώστε τα 20 ευρώ για δέκα τραγούδια εκ των οποίων θα ακούνε τα δύο δεν τους φαίνονται και πολλά, είτε είναι «χίπστερ» και «κάνουν συλλογή». Όπως και να 'χει, ο περισσότερος κόσμος έχει συνηθίσει να παίρνει τη μουσική του τσάμπα, κι όταν κάποιος συνηθίσει στο τσάμπα τελείωσε, δεν γυρνά πίσω. Γι' αυτό οι πόρνες δεν κάνουν ποτέ σκόντο.

Οπότε αυτή τη στιγμή ζούμε μια μπάσταρδη και μεσοβέζικη κατάσταση, στο μεταίχμιο του «σου πουλάω ένα πλαστικό κουτάκι με ένα πλαστικό δισκάκι που μου κοστίζει 12 λεπτά για 20 ευρώ» και του «κατεβάζω τα πάντα τσάμπα για πάντα φορέβα». Και στα μεταίχμια είναι που βλέπεις τα πιο κουλά, όπως τη «δώσε ό,τι έχεις» κυκλοφορία του CD των Radiohead, ή τους Ρέμους, τους Πάριους και τους Χατζηγιάννηδες σε κυριακάτικες εφημερίδες. Που δεν είναι ελληνικό φαινόμενο — ο Πρινς το έκανε (με νέο CD, μάλιστα, όχι με ξαναζεσταμένα) το 2007. Όλοι έχουν πάρει χαμπάρι ότι το παλιό μοντέλο πάει, ψόφησε, φάγαμε κόλλυβα, του έχουμε κάνει και τα σαράντα, και ψάχνονται να ανακαλύψουν το καινούριο.

Το μόνο υποτιθέμενο πρόβλημα (αν δεν υπολογίσεις τις υπό πτώχευση δισκογραφικές — κι εδώ που τα λέμε, ποιος χέστηκε) είναι οι νέοι. Η νεολαία μας, που λένε οι πολιτικοί. Τα πιτσιρίκια που θέλουνε να γράφουν μουσική (ή «μουσικές», όπως λένε τα χίπστερ) και να γίνουν ροκ σταρ. Γιατί μπορεί οι νοικοκυρές να ξυπνάνε απ' τις 7 για να προλάβουν το CD του Πάριου στο ψιλικατζίδικο, αλλά μάλλον δεν θα κάνουν το ίδιο για τις μεταλιές του Λεωνίδα του Γιομπαζολιά που τζαμάρει με την μπάντα του από το Γ3, τους «Saytanica».

Αλλά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν αυτά. Η ίδια η τεχνολογία που κατέστρεψε το παλιό μοντέλο είναι αυτή που τους δίνει τα εφόδια να φτιάξουν πράγματα στο δωμάτιό τους, τσάμπα, και να το ανεβάσουν στο YouTube και το MySpace. Κι αν έχουν ταλέντο δεν θα χαθούν. Θα τους δουν, θα μαθευτούν, θα κάνουν πράγματα. Δεν θα βγάλουν λεφτά από τους δίσκους (γιατί πότε έβγαζαν λεφτά οι αρχάριοι από τους δίσκους) αλλά θα κάνουν συναυλίες. Κι αν δεν είναι ταλαντούχοι, ή δεν ξέρουν μουσική, πάλι δεν χρειάζεται να ανησυχούν. «X-Factor» και μπουζούκια θα υπάρχουν πάντα.

yupi