Μια διαδρομή που φτάνει σε αδιέξοδο χωρίς άκρη.

Τα μάτια μιλούν από μόνα τους.

Τι να πείς και εσυ...θέλεις και δε ξερεις τι θέλεις.

Μια μικρή μαγεία σκόρπισε στον ουρανό.

Πενταδάκτυλος λέει η ταμπέλα μα ο δρόμος σφραγισμένος.

Μπογάζι.Κερύνεια.Αμμόχωστος.

Σα παιδιά που τέλειωσαν το σχολείο και ρίξαν μάυρη πέτρα πίσω.

Κόκκινα σημάδια γεμάτα προδοσία και θλίψη.

Γεμάτος ουρανός με μέλισσες και σκορπιους

και εσύ προσπαθείς μάταια να τους αποφύγεις.

Όσους μπορείς.

Δε μπορείς.

Ξέρεις ότι δε μπορείς.

Μα προσπαθείς.

Βγαίνεις με πληγές που βρωμάνε.

Τη μάνα το πατέρα και τώρα τις επόμενες γενιές.

Θέρος καθαρό σα στη Μεσαορία τον Αύγουστο.

Μας πρόδωσαν.

Μας τέλειωσαν.

Παραδίνεσαι.

Τρελλαίνεσαι.

Υπάρχεις μα είσαι μισός.