Ένας άντρας γράφει, ζει και αγαπάει μέσα στο σκοτάδι. Ήταν το θύμα ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος δεκατέσσερα χρόνια πριν. Δεν έχασε απλά την όρασή του αλλά και τη γυναίκα της ζωής του. Ένα βράδυ θα ξεκινήσει να αφηγείται την οδυνηρή αυτή αυτοβιογραφία, μια ιστορία συγκινητική και τραγική. Μια ιστορία που θα μπορούσε να περιγράφεται από τη φωτογραφία δύο ερωτευμένων ανθρώπων που αγκαλιάζονται. Μια φωτογραφία που κάποιος έχει σκίσει σε χίλια κομμάτια... (critics.gr)

Οι Ραγισμένες Αγκαλιές του Αλμοδοβάρ με άφησαν ικανοποιημένο πραγματικά. Δεν είχαν τη δυναμική παλιών ταινιών του αλλά  ένταση ήταν εσωτερική και η κάμερα έγλυφε την ασχήμια των πρωταγωνιστών-ηρωών στα κοντινά πλάνα. Εμένα με συγκίνησε και μου άρεσε περισσότερο από το Βολβέρ, το Bad Education και το Μίλα της. Η Πηνέλοπη Κρούζ ήταν πολύ καλή ενω εξαιρετικοί ήταν και οι Lluis Homar , Blanca Portillo , Jose Luis Gomez , Tamar Novas , Marta Aledo , Agustin Almodovar και Enrique Aparicio. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα και έχει κάνει και καλύτερες αλλά είναι πολύ καλή ταινία με αξιώσεις.