μαύρες γάτες είδα βγαίνοντας από το σπίτι μου πριν καμια ώρα περίπου...
Και τι σκέφτηκα αμέσως χωρίς... σκέψη; :) "Μπααα, δεν είναι γρουσουζιά, αφού φοράω κόκκινο."
Τώρα γιατί να αλληλοεξουδετερώνεται (αν υπάρχει) η γρουσουζιά της μαύρης γάτας με την τύχη του κόκκινου παλτού, δεν ξέρω... Μυαλό είναι αυτό (λέμε τώρα...), έτσι λειτούργησε.
Ευκαιρία, όμως, μια που ξεδιπλώνω το φόβο της μαύρης γάτας (των μαύρων γατών, για να κυριολεκτώ), να γράψω και για μία από τις ωραιότερες ταινίες όλων των εποχών (κατά την ταπεινή μου γνώμη), που είδα πρόσφατα.
Invictus, σε σκηνοθεσία Κλιντ Ιστγουντ, με τον αξεπέραστο Μοργκαν Φριμαν (υποψήφιο για Οσκαρ Α' ανδρικού ρόλου) και τον Ματτ Ντεμον (υποψήφιο για Όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου).
video | |
Ίσως η (προσωπική) ελλιπής γνώση του μεγαλείου της ψυχής και της ηγετικής φυσιογνωμίας του Νέλσον Μαντέλα να συνετέλεσε στο ότι δεν μπορούσα να σηκωθώ από την καρέκλα του σινεμά μετά το τέλος της ταινίας, αποσβολωμένη... Μπορεί αν ήξερα περισσότερα γι' αυτόν, να μην πάθαινα αυτό που έπαθα.
Πάντως, ακόμα και για αυτούς που ξέρουν η ταινία είναι απολαυστική. Για αυτούς που δεν ξέρουν, ένα εξαιρετικό μάθημα ζωής... Εξαιρετικό, όμως! :) :)
video | |
Αγάπη Έρωτας Ζωή Αγαπημένα Σχέσεις Προσωπική αλήθεια Μητέρα Βασικές αρχές Σινεμά Ποίηση Ψυχολογία Φιλοσοφία της καθημερινότητας Σελίδες ημερολογίου Το τέλος της ιδιωτικότητας Καταναλωτής (ο) ενημερωμένος Μουσική Ορθογραφία Προσωπική αληθεια