Λόγω των ''οικουμενικών'' στάσεων εργασίας και απεργιών της ελληνικής εργασιακής πραγματικότητας,δεν ήμαστε σε θέση,ως παρατηρητές των γεγονότων,να αντιληφθούμε τα τελευταία γεγονότα της επικαιρότητας.Ωστόσο,αυτή η απεργία που έλαβε χώρα στο κέντρο της Αθήνας και συσπείρωσε σύσσωμο τον εργατικό ουλαμό,προέβη σε ''έντονης'' υφής πράξεις.

Ο βίαιος προπηλακισμός πρώην ενεργώς διαφθειρόμενου Υπουργού,από αγανακτισμένους και απελπισμένους εργαζόμενους πολίτες,δεν κορυφώθηκε χτες σε μια Αθήνα που μαστίζεται από την οργή και την απώλεια της αξιοπρέπειας.Η λαϊκή αγανάκτιση απλά κλιμακώνεται.Η κλιμάκωση της βίας των συναισθημάτων και των πράξεων ενός λαού που τίθεται έρμαιο στα χέρια ενός εμφανούς δερβέναγα των μεγάλων δυνάμεων εξουσίας,ενός δερβέναγα που διαφεντεύει τα έργα και τις ημέρες μας.Η Ελλάδα ολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στο γκρεμό της ολικής κατάπτωσης και ο κόσμος είναι ο πρώτος που πηδάει από το καράβι που βουλιάζει,έχοντας χάσει πλέον κάθει ίχνος επιβίωσης,και αφήνοντας έναν ανίκανο καπετάνιο να επικαλείται τις διαθέσεις των αέρηδων,προκειμένου να μην πνιγεί.

Οι δημοσιογράφοι των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών,ως άλλα φερέφωνα της πολιτικής προπαγάνδας μιας παραπλάνησης,τίθενται ως δεύτερος στόχος του αγανακτισμένου όχλου.Μεγαλοκαρχαρίες της δημοσιογραφικής σκηνής ενός εικονικού πλαισίου χειραγώγησης των συναισθημάτων μας,επικαλούμενοι ανέχεια,πίσω από τις αμύθητες περιουσίες τους,παίζουν την αξιοπρέπεια των πολιτών κορώνα-γράμματα.Ο κόσμος οργίζεται και οι αφανείς χαλιναγωγούν τα συναισθήματά του.Ο κύβος ερρίφθη για όλους τους.