Καλό μας  μήνα! Κι ας είναι και κουτσός!

Το ξέρω πως τα περισσότερα παραμύθια που έχουν γραφτεί για τους 12 μήνες είναι καταπληκτικά! Τότε γιατί κάθε φορά που διαβάζω ένα που δεν είχα διαβάσει πριν,  εντυπωσιάζομαι τόσο…;  Μάλλον γιατί όλα λένε τα πιο πολύπλοκα  πράγματα με τις πιο απλές λέξεις…

Όταν γεννήθηκε ο Φλεβάρης, ο αδερφός του ο Γενάρης του έκανε δώρο ένα μπαλάκι από χιόνι.

«  Τρώγε να μεγαλώσεις, για να μπορείς να παίξεις με τον αδερφό σου», του έλεγε κάθε τόσο η μαμά του, η Παγωνιά. «Μόλις μάθεις να τρέχεις, θα παίξετε χιονοπόλεμο, κυνηγητό και κρυφτό».

Ο Φλεβάρης ωστόσο αργούσε να μάθει να τρέχει. Ούτε να περπατήσει καλά καλά δεν μπορούσε. Το γιατί δεν το είχε προσέξει κανείς στην αρχή. Έπειτα, πρώτος το παρατήρησε  ο πατέρας του, ο Χειμώνας.

«Γυναίκα»,  είπε στην Παγωνιά, «το παιδί μας το δεύτερο θαρρώ πως γεννήθηκε λίγο κουτσό. Να δεις που δε θα μπορέσει να τρέξει σαν μήνας κανονικός…»

« Να φωνάξουμε  γρήγορα ένα γιατρό»! ανησύχησε  η Παγωνιά. «Να φέρουμε τον καλύτερο»!

Έτσι ο Χειμώνας φώναξε τον πατέρα του, γιατί όλος ο κόσμος ξέρει πως ο πιο καλός γιατρός είν’ ο Χρόνος...»

(Από το βιβλίο «Τα παιδιά του Χειμώνα» - Σειρά: Ιστορίες με τους 12 μήνες , Πατάκης 1988, 18η έκδοση 2009. Εικ.: με κολάζ της Λ.Π.-Α.)