Με πολύ αγάπη και μεράκι....
Και εις άλλα με υγείαν....
13 Μαρτίου 2007, 15:13
ΟΛΑ ΕΔΩ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ


«Ξενύχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ

εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ».

    Ω ναι!!Όλα εδώ πληρώνονται.Όλα είναι εδώ.Και η ζωή και ο θάνατος ,το λάθος το σωστό,ο κόσμος οι άνθρωποι τα πάθη τα παράθυρα στα δελτία ειδήσεων.Όλα εδώ,μπροστά μας γίνονται όλα.Καθόμουν εχθές κι έβλεπα τον Κίτρινο Τύπο.Μόλις είχα σχολάσει νηστική όλη μέρα γιατί δεν πρόλαβα να φάω{παρακοιμήθηκα λίγο και έφυγα βιαστικά}.Θα μου πείτε δεν μπορούσες ν’ αργήσεις λιγάκι;Με καμία κυβέρνηση!!Όταν δουλεύεις τεχνικός ροής σε κανάλι ο χρόνος είναι χρήμα που ρέει άφθονο. Και για να μην χάνει η επιχείρηση,το λάθος το πληρώνεις εσύ μ’ ένα πρόστιμο για κάθε διαφήμιση που «χάνεται».Τέλος πάντων...Δουλειά είναι...

   Έκατσα λοιπόν στο σαλόνι όπου με περίμενε ένα λαχταριστό κομμάτι πίτσα και έβλεπα τα θέματα της εκπομπής. Βασικά δεν βλέπω τέτοιες εκπομπές. Μου τη βαράει να βλέπω 10 άτομα πότε υψηλής{ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν}και πότε χαμηλής νοημοσύνης να βαυκαλίζονται ο καθένας με το μακρύ του και το κοντό του να σχολιάζουν και να κρίνουν σαν μικροί δικαστές. Υπήρχε όμως ένα θέμα κάπου παρακάτω στην εκπομπή που με ενδιέφερε,σχετικά με ένα παιδάκι αγνοούμενο απο το 1974. Τελευταία απασχολεί πολύ την Κυπριακή επικαιρότητα και όπως φαίνεται «τσίμπησε» και η Ελληνική  το θέμα και ήμουν περίεργη να δω τι αποκαλύψεις θα έκανε ο κος Τριανταφυλλόπουλος. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις μία μάνα που εδώ και 33 χρόνια γυρεύει το γιο της...

    Στην πολυθρόνα λοιπόν με το κομμάτι της πίτσας στο χέρι ν’ ακούω ως πρώτο θέμα για ένα κορίτσι που βιάστηκε στην πενταήμερη εκδρομή κατήγγειλε το γεγονός και μετά....μετά δεν έχει τίποτα μετά. Περίμενα απο τον Μάκη να μου πει. Κάθε ρεπορτάζ λοιπόν ξεκινούσε μ’ ένα αναίσχυντο βίντεο με 2 κωλόπαιδα να έχουν το κορίτσι στη μέση και να.......έναν τρίτο να τραβάει και άλλους 5-10 να κοιτάνε{!}.Πρώτη μπουκιά από την πίτσα καθώς επιστρέψαμε στο «πάνελ» όπου όλοι είχαν μείνει άφωνοι,παγωμένοι.Σου λέει είναι δυνατόν; Κι όμως είναι... Ύστερα δεύτερο βίντεο με «αυτόπτη μάρτυρα»{!} ο οποίος καταγγέλει πρώτον ότι η κοπέλα τα ήθελε γιατί τους ενόχλησε πόλλες φορές από το τηλέφωνο και δεύτερον ότι δεν μπορούσε να κοιμηθεί ο κακομοίρης από τις φωνές των φίλων του. Χαμός στο στούντιο... Αυτή τη φορά ξυπνήσαν τα αίματα...Τρίτη μπουκιά τρίτο βίντεο με κρυφή κάμερα που η κοπέλα λέει σ’ ένα καθηγητή της τι συνέβη κι εκείνος να της απαντάει «κι εγώ τι να σου κάνω;» και καθώς κατέβαινε η πίτσα στον οισοφάγο μου μετάνιωσε φαίνεται και έκατσε στο φάρρυγα όταν το αυτί μου έπιασε κάτι ότι αυτός ο καθηγητής μπήκε στο δωμάτιο την ώρα που ήταν σε εξέλιξη το γεγονός και αντί να το σταματήσει χάρηκε που είχαν και βιντεάκι{!!}. Τρέχω να βάλω νερό και επιστρέφοντας στη θέση   μου βλέπω πάλι τη δι{σ}μοιρία των «δικαστών» και ένα μαθητευόμενο δικηγόρο ο οποίος ανέλυε το νομικό πλαίσιο,με όσα έχει μάθει ως τώρα τέλος πάντων αφού φοιτητής είναι ακόμα.Ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι είπε....

    ’λλο βίντεο από τον τόπο καταγωγής των «παίδων της Μαλεσίνας». Από τα 12 περίπου άτομα που έδειξαν οι δυό δεν είδαν δεν ξέρουν δεν άκουσαν,πέντε τα έβαλαν με το Τριανταφυλλόπουλο που πάλι ενοχλεί τον κόσμο με ασήμαντα πράγματα,τέσσερεις πέταξαν το δημοσιογράφο έξω από το καφενείο σχεδόν κλωτσιδόν και ένας{!} τόλμησε να πει πως οι καθηγητές φταίνε που ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα. Και τάδε έφη ο Μάκης «Εσύ τι λες για όλα αυτά Ελένη;» ’ραγε ήταν το όνομα τυχαίο; Τι να πει το κορίτσι; Μου φάνηκε πνιγμένη η φωνή της. Πρέπει να έκλαιγε μ’ όλα αυτά που είδε και άκουσε. Με πιάνει βάρος στο στομάχι. Ξαφνικά η τελευταία μπουκιά από την πίτσα κάνει μεταβολή μαζί με τις προηγούμενες και βρίσκομαι ούτε κι εγώ ξέρω πως στο μπάνιο αγκαλιά με τη λεκάνη. Δεν άντεξα άλλο...Είπα καληνύχτα στη Δέσπω και στο Μάριο που με φιλοξενούν και πήγα για ύπνο.

    Καθώς έβαζα τις πυτζάμες μου κοιτούσα τα αγγελούδια μου που κοιμόντουσαν ήρεμα και ζεστά στο κρεβάτι τους. Τι όμορφά που είναι με το συννεφάκι του ύπνου στα προσωπάκια τους... Ξάφνου με πιάνει κρίση πανικού... σκέψεις που δεν είχα κάνει ποτέ με κατέκλυσαν κι ένας τρόμος άγνωρος για μένα. Κι αν η κόρη μου πάθει το ίδιο; Κι αν ο γιός μου κάνει κάτι τέτοιο; Έκατσα στο προσκεφάλι τους και για πρώτη φορά μετά από 10 περίπου χρόνια προσεχήθηκα στο Θεό με την ελπίδα ότι ακούει... Χάιδεψα τα κεφαλάκια τους, τα φίλησα στο μέτωπο και είδα ένα χαμογελάκι να ζωγραφίζεται στα χειλάκια τους. Μάλλον αντιλήφθηκαν μέσα στον ήρεμο ύπνο τους ότι «η μαμά είναι εδώ». Πριν να πάω κι εγώ στο κρεβάτι μου ένιωσα τα μάγουλά μου υγρά. Από θυμό από λύπη δεν ξέρω. Το μόνο που ευχήθηκα είναι αυτή η κοπέλα να βρεί το δίκιο της. Και ορκίστηκα στο εαυτό μου να δώσω ακόμα και τη ζωή μου να μην πέσει τέτοιο κρίμα στα παιδιά μου. Δεν ξέρω τι έγινε τελικά με το αγνοούμενο παιδάκι. Δεν άντεξα άλλο να δω. Τελικά «τι δεν έμαθε ο Θεός; Αλήθεια πως του κρύψαν τόσα;»

 

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sea_like_eyes (13.03.2007)
«Ξενύχτησα στην πόρτα σου και πως να σ’ αρνηθώ/εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ»...μα δεν ειναι τραγουδαρα?
Kinezes_trexoun_gimnes (26.03.2007)
πρώτον σε ευχαριστώ για τις ευχές σου στο blog μου ...
Δευτερον ....Ξενυχτησα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ...¨οχι "και πως να σ'αρνηθώ...."
Θα φέρνει η Μοσχολιού σβούρες στον τάφο....

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
mariametokapelo
Μεγαλουδη Μαρια
Τραγουδίστρια
από ΑΘΗΝΑ ΚΕΝΤΡΟ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/mariametokapelo

Σκέψεις και τα χίλια μύρια από όλα της ζωής τα πανυγήρια.Καλή σας ανάγνωση!!!

Tags

Ευχες 2008

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links