Ο δημοσιογράφος Κώστας Χατζηδουλής του είχε δώσει το χαρακτηρισμό ''Ναζωραίος''.Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε δηλώσει πως εκείνος ήταν η απόδειξη της ύπαρξης πολιτισμού στη νεότερη Ελλάδα.Ο Ανδρέας Παπανδρέου του έτρεφε απέρριτο θαυμασμό και λατρεία.Αλήθεια,τα άξιζε όλα αυτά ο Βασίλης Τσιτσάνης?Μα και φυσικά,κύριοι,και με το παραπάνω!Γιατί τα τραγούδια του,είναι στη κυριολεξία διαμάντια.Αστράφτουν και ακτινοβολούν στο χρόνο.Οι μουσικές του εμπνεύσεις διέπονται από κάτι θεάρεστο!Οι στίχοι των τραγουδιών του,εκφράζουν ένα ολόκληρο έθνος,και όχι μόνο!Ο άνθρωπος,η κοινωνία,ο πόνος,ο έρωτας,περιγράφονται ρεαλιστικά ενώ οι μουσικοί δρόμοι του ζειμπέκικου,του χασάπικου,της καντάδας,τους ''ντύνουν'' με τρόπο μοναδικό!Ο Τσιτσάνης,μεγαλούργησε στην εποχή του,ενώ κατάφερε να δημιουργήσει τραγούδια-αριστουργήματα που άντεξαν για περισσότερα από 50 χρόνια και να τραγουδιούνται ακόμα.Ίσως αυτό δεν το περίμενε κι ο ίδιος.Για παράδειγμα,η ''Συννεφιασμένη Κυριακή'' κατάφερε να γίνει ένας νέος εθνικός ύμνος της Ελλάδας,ενώ με τα περισσότερα ζειμπέκικα,χορεύουν νέοι της σημερινής εποχής,το ίδιο παθιασμένα με τους νέους των δεκαετιών του '40,του '50,των εποχών δηλαδή που μεγαλουργούσε ο Τσιτσάνης.Δεν είναι τυχαία όλα αυτά.Ο Τσιτσάνης είναι φαινόμενο της παγκόσμιας μουσικής,όπως είναι ο Μάρκος Βαμβακάρης,ο Μίκης Θεοδωράκης,ο Στέλιος Καζαντζίδης.Και τα φαινόμενα δεν εξαλείφονται έτσι εύκολα!