κι ομωσσημερα περασα τοσο ομορφα.ειδα φιλουσ, ηπιαμε,φαγαμε ,γελασαμε.εφυγα απο το περιβοητο πια στεκι του τακη μ ενα χαμογελο αστα να πανε.φιλουσ που χρονια οχι ειχα να τους δω αλλα να τους δω ετσι με εκανε να  νοιωθω την ευτιχια.πηρα ενα ταξι να παω σπιτι..κατεβαινοντας με το ταξι την προεκταση των εξαρχειων με πιανουν τα  κλαματ;α.τοσοι ανθρωποι στο περιθωριο.η καρδια χτυπαεει δυνατα.νοιωθω τοσο ενοχοσ που κι εγω πριν απο λιγιγο εκλεψα απο τον κοινο πλουτο χαρας ,περασα τοσο τοσο μα τοσο ηθελα να γγιξω τη τελεοοτητα.ξαφνικα ολα σκοτεινιασαν.ομορφα ενω υπαρχει τοσο δυστυχια.λεω στον ταξιτζη να κανει δυο βολτεσ παραπανω.λεσ και ειναι σε συνομοσια το ραδιο παιζει"και μετα δε μιλαμε πολυ....τα παντα περνουν απο τισ σκεψεις μου.εικονεσ τρομου οτι σως καπου εκι να αντικριζα τη γυναικα που αγαπησα πραγματικα,εικονεσ οτι ισωσ εκει να εβλεπα τους φιλους που εχασα.ο ταξιτζησ να φωναζει και να μου λεει κολωνο ειπαμε και φτανουμε πατησια.τοσο δ ηθελα να αγγιξω την ευτιχια.ξαφνικα ολα σκοτεινιαζουν.ο ταξιτζησ δεχεται να με παει πισω.εγωβλεπω τηναθηνα να αλλαζει.το κομματι στο ραδιο εχειμ πια αλλαξει,αναπολω τισ στιγμς το ουζερι λες και περασαν χρονια.λεσ και η τελειοτητα τελικα οσο και να την απλοποιεισ απλα υπαρχει για να σου υπενθυμιζει την δυσκολια τησ.κι ομωσ ειμουν τοσο κοντα τησ.

ύγθελω αυτο το δημοσιευμα να το στειλω οπωσ ειναι.οπως μου βγηκε.συγγνωμη για λαθη κτλ.δε το εκανα προεπισκοπηση ουτε μια φορα.