Σχόλια

kartsonakis: Κάτι που ξέχασα.
Η μουσική υπόκρουση, που υπάρχει στο μυαλό μου δε΄θυμίζει καθόλου ρεμπέτικο.
Και πάλι φιλικά

kartsonakis: Είναι πράγματι στίχοι που ίσως ποτέ δε θα μελοποιηθούν.
Αυτό είναι μία άλλη τέχνη που εγώ δεν τη γνωρίζω.
Πάντοτε βέβαια μέσα στο μυαλό μου υπάρχει η μουσική υπόκρουση γιά όλους τους στίχους μου αλλά μου αρέσουν και οι εκπλήξεις !
Είναι πάρα πολύ ευχάριστο να μοιράζεσαι με κάποιους άλλους τα παιδιά του μυαλού σου
κι αυτό γιατί, η τέχνη,
είναι πάντοτε αμφίδρομη σχέση .

Ευχαριστώ που τους σχολίασες.
Πάν Καρτσωνάκης
http://www.photos.snn.gr

jorge: Ας παραθέσουμε τι έγραψε η Ελευθεροτυπία για τη συναυλία, μια μέρα μετά:



Ισορροπία γλεντιού και συγκίνησης

Παραδοσιακά μικρασιάτικα. Καλδάρας-Πυθαγόρας ή Καλδάρας-Παπαδόπουλος. Αλλά και Τούντας, Ξαρχάκος, Μούτσης, Λοΐζος. Ενα πρόγραμμα με τέτοια τραγούδια, στο Ηρώδειο, αντιμετωπίζει εξαρχής τον κίνδυνο των άκρων: να είναι μουσειακής αντίληψης ή πανηγυριώτικου χαρακτήρα. Να κάνει το θεατή να ασφυκτιά περιορισμένος στο πρέπει ενός υποβλητικού χώρου ή, αντίθετα, να εκβιάζει τη συγκίνησή του.


Το «Αφιέρωμα στη Μικρά Ασία» πέτυχε το Σαββατόβραδο μια αξιοθαύμαστη ισορροπία. Κοινή ομολογία, το πρόγραμμα ήταν σοφά δομημένο, ώστε η συγκίνηση να ισορροπεί με την αίσθηση του γλεντιού και η συμμετοχή να επιτυγχάνεται αβίαστα, χωρίς να εμποδίζει τη ροή της συναυλίας.


Ο Γιώργος Νταλάρας με τη Γλυκερία στο Ηρώδειο, για τη Μικρά Ασία
Με δυο λόγια, το πρόγραμμα που εμπνεύστηκε ο Γιώργος Νταλάρας και υλοποίησε με τη συμμετοχή και της Γλυκερίας, της μικρής Αρετής Κετιμέ, της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας Βόλου και της Παιδικής Χορωδίας του Μουσικού Γυμνασίου Βόλου ήταν καλοκουρδισμένο. Οσο καλοκουρδισμένη ήταν αυτή η εξαιρετική ορχήστρα. Καλλιτεχνικός διευθυντής της ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, κεντά νότες με το σαντούρι, αποδεικνύοντας τι θα μπορούσε να κάνει η μικρή Αρετή στο μέλλον, αν συνεχίσει να μελετά με την ίδια αφοσίωση. Οσο για τη Γλυκερία, έφερε εις πέρας ένα δύσκολο έργο: όχι την ερμηνεία των παραδοσιακών μικρασιάτικων, συνυφασμένη άλλωστε με την καριέρα της, αλλά την ερμηνεία της «Μικράς Ασίας», συνυφασμένη με τη μνήμη της νεαρής φωνής της Αλεξίου. Για τον Γιώργο Νταλάρα δεν χρειάζεται να πει κανείς κάτι, εκτός από το ότι προχθές αποθεώθηκε για ακόμη μία φορά από το κοινό της συναυλίας.

Ενα λιτό μουσικό θέαμα, στο οποίο συνέβαλε η σκηνοθεσία του Πάνου Παπαδόπουλου, ο οποίος θέλησε την ώρα που οι τραγουδιστές ερμήνευαν τα τραγούδια, να προβάλλονται πίσω τους σκηνές της καθημερινής ζωής του μικρασιατικού Ελληνισμού ή ζωγραφιές ή και ιστορικά στιγμιότυπα, παίζοντας ταυτόχρονα με τους φωτισμούς.

Ηταν, επιπλέον, ένα πολιτικό θέαμα. Οσο πολιτική επιλογή είναι η απόφαση να χτίσεις ένα αφιέρωμα για ένα θέμα που ακόμη πονάει, μπροστά σε κάποιους που ακόμη οι μνήμες τους προέρχονται από προσωπικές εικόνες, χωρίς την πρόθεση να κάνεις διάγγελμα, αλλά φροντίζοντας να ακουστεί και το «Σαν τον Μετανάστη» του Λιβανελί, στην ελληνική εκδοχή του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Ή και να ολοκληρώσεις το πρόγραμμα μετά το τρίτο μπιζάρισμα με της «Αμύνης τα Παιδιά».

Σε μια τόσο άρτια εκδήλωση, το πρόβλημα που είχε ο ήχος το πρώτο 20λεπτο πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Και ό,τι κυριάρχησε ήταν η μνήμη και η συμμετοχή ενός κοινού, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις άρπαξε το τραγούδι από τα χείλη των τραγουδιστών, βοηθούντος και του Νταλάρα, που φρόντιζε να σιγήσουν οι επαγγελματίες για να ακουστεί ακαπέλα ο ήχος της Ελλάδας.

Ανάμεσα στο κοινό, ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Λιάνης, η πρέσβειρα της UNESCO Μαριάννα Βαρδινογιάννη (η συναυλία ήταν υπό την αιγίδα της UNESCO και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως), ο Γιώργος Πανταγιάς, ο Γιάννης Καψής, η Μαρινέλλα κ.ά.

baxar: μπράβο ρε συ Παναγιώτη, αν και λίγο μακάβριοι οι στίχοι σου, θα μπορούσαν να είναι στίχοι από κάποιο ρεμπέτικο τραγούδι εποχής, εμένα αυτό μου ρθε στο μυαλό μόλις τους πρωτοδιάβασα. Έπειτα, όταν τους ξανακοίταξα, έμεινα στους δύο τελευταίους σου που είναι και το "ζουμί", η ουσία του τραγουδιού.Να, είδες μπερδεύτηκα και μίλησα για τραγούδι ενώ είναι ακόμη στίχοι.Προσπάθησε να το μελοποιήσεις πάντως, αξίζει.

Elen: Ένα σχόλιο θέλω να κάνω για τη μικρή Αρετή, γιατί εντάξει, για το Νταλάρα και τη Γλυκερία, τί να πει κανείς!
Για την Αρετή λοιπόν, θέλω να επισημάνω πόση εντύπωση μου έχει κάνει η συγκρότηση και η ωριμότητα της σκέψης και του λόγου της, για την ηλικία της! Φαίνεται ότι εκτός από μουσικό ταλέντο πρέπει να είναι γενικότερα και ένα χαρισματικό παιδί!!

Και σχετικά με την επανέκδοση του cd "Μικρά Ασία", άκουσα ραδιοφωνικό παραγωγό να απευθύνεται στη ΜΙΝΟS-ΕΜΙ και να τους εφιστά την προσοχή όταν επανεκδίδουν κάποια cd, όπως αυτό το τόσο μεγάλης σημασίας για την ελληνική μουσική, και όχι μόνο, αφού απ'ότι ειπώθηκε, παρουσιάζει σημαντικές παραλείψεις αναφορικά με τα ονόματα των μουσικών που έλαβαν μέρος στην πρώτη ηχογράφηση, τους ενορχηστρωτές κτλ. Και έτσι, παρ'όλο που ως εξώφυλλο, το cd είναι πολύ προσεγμένο, υστερεί σε πληροφορίες σχετικά με την πρώτη εκείνη ηχογράφηση, πολύ σημαντικές όμως, αφού πρόκειται πλέον για ένα συλλεκτικό μουσικό έργο μεγάλης αξίας!!!

Elen: gate, yiannisyiannis,
σας ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σχόλια! :-)
Πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μας δίνεις Νεκταρία για τις δουλειές ανάπλασης αρχαίων μελωδιών που έχουν γίνει, πραγματικά πολύ σπουδαίες πληροφορίες, όπως και οι δισκογραφικές δουλειές Ελλήνων συνθετών που αναφέρεις!!! Ωραία η ιδέα σας να δημοσιευτεί ένα τετοιο δείγμα, ως συνοδευτικό του κειμένου! Έτσι μπορούμε να καταλαβουμε ακριβώς και τί σημαίνει αρχαία ελληνική μελωδία! :-)
Έχει ενδιαφέρον νομίζω να ασχοληθούμε και να μάθουμε ο, τι μπορούμε για τη μουσική των αρχαίων Ελλήνων, αφού όπως και τα υπόλοιπα δημιουργήματά τους, θα περιέχει το "μετρο", το περίφημο, και αρκετη σοφία, καθώς και αυτή την αισθηση της αρμονίας (κατά τον Πυθαγόρα) :-)

yianni, δεν το ήξερα αυτό που γράφεις για το ότι για κάθε ηλικία υπήρχαν και διαφορετικά μουσικά όργανα προς εκμάθηση, λόγω του τα ηχοχρώματα που παρήγαγαν κάποια απ'αυτά θεωρούνταν ότι θα μπορούσαν να "διαφθείρουν" ήθη σε μικρές ηλικίες! :-) Πολύ ενδιαφέρον, αλλά λίγο συντηρητικό μου φαίνεται... Βέβαια, κάτι θα ήξεραν οι "αρχαίοι ημών πρόγονοι"! ;-)

yiannisyiannis: Συγχαρητήρια για το άρθρο σου Elen, όπου παρουσιάζεις σφαιρικά το ρόλο της μουσικής στην Αρχαία Ελλάδα. Όπως πολύ σωστά αναφέρεις, πέρα από την ψυχαγωγία οι Έλληνες είχαν ανακαλύψει τη σημαντικότητα των μουσικών δομών στη διάπλαση των ηθών. Λαμβάνοντας λοιπόν αφορμή από το άρθρο σου, αναφέρω επιγραμματικά δύο στοιχεία. Η μουσική εκπαίδευση ήταν υποχρεωτική στην αρχαία Ελλάδα κι όποιος το αμελούσε τιμωρούταν με βαρύ πρόστιμο. Είχαν δε τόσο πολύ εμβαθύνει το ρόλο της μουσικής στην διάπλαση των ηθών, ώστε είχαν κατηγοριοποιήσει τα όργανα και τις μουσικές φόρμες, ανάλογα με τις ηλικίες. Για παράδειγμα το Επιγόνιο (όργανο που παιζόταν στα γόνατα, πρόγονος του ψαλτηρίου και του σημερινού κανόνα) απαγορευόταν αυστηρώς να παίζεται από τα παιδιά, διότι ο ήχος του θεωρούταν πολύ γλυκός και ηδυπαθής, με αποτέλεσμα να “διαφθείρει” τρόπον τινά τα παιδιά, μεταδίδοντάς τους μια πρόωρη μαλθακότητα.

gate: Ασφαλώς και μπορούμε Jorge.
Να συνεννοηθούμε και να το οργανώσουμε :)

jorge: Gate, μπορούμε να βρούμε κάποιο απόσπασμα και να το παραθέσουμε μαζί με το παραπάνω κείμενο;

gate: Εξαιρετική η δουλειά σου Ελένη.Πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Θα είχε πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πώς ήταν πραγματικά μια αρχαία μελωδία και τι αίσθηση θα μπορούσε να δημιουργήσει.
Βρίσκω λοιπόν ευκαιρία από το άρθρο σου για να αναφέρω κάποιες προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για τον ανασχηματισμό των αρχαίων μελωδιών, με βάση όσα στοιχεία διαθέτουμε γι' αυτές και πραγματικά είναι εντυπωσιακές:
- τον 17ο αι. ο γερμανός Athanasius Kircher παρουσιάσε το έργο του "Musurgia Universalis". Σε αυτό επεχείρησε ανασχηματισμό της αρχαίας μελωδίας στους στίχους της πρώτης Πυθικής ωδής του Πινδάρου
- στα τέλη 17ου - αρχές 18ου αι. ο Benedetto Marcello ανασχημάτισε αρχαία μελωδία για τον ομηρικό ύμνο στη Δήμητρα
- κατά το 19ο αι. πολλοί επίσης ήταν εκείνοι οι συνθέτες που επεχείρησαν να μελοποιήσουν αρχαία ποίηση, όπως οι C.Hubert, H. Parry, Tertius Noble, Xavier Leroux, G.A. Macfarron, C. Wood και άλλοι
- τον 20ο αι. πάλι σημειώθηκε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον ανασχηματισμό αυτό των αρχαίων μελωδιών. Ενδεικτικά αναφέρω την ηχογράφηση από την εταιρία Parlophon του τραγουδιού του Σεικλου και του ύμνου προς τον Ήλιο του Μεσομήδη, από χορωδία καθώς και τους δίσκους με τίτλο "ancient and oriental music, by E. Wellesz" το 1957. Ενώ στην Ελλαδα αναφέρω ενδεικτικά τον Κωσταντίνο Αγαθόφρονα Νικολόπουλο, τον Ιωάννη Σακελλαρίδη, τον Γ. Πακτίκο, τον Θ. Πολυκράτη, τον Ι. Ρεμαντά και τον Κ. Ψάχο που έχουν μελοποιήσει κείμενα της αρχαίας ελληνικής ποίησης.
Υπάρχει μάλιστα για όποιον ενδιαφέρεται ορισμένες δισκογραφικές δουλειές του Πέτρου Ταμπούρη, ο οποίος έχει ασχοληθεί για πολλά χρόνια και έχει προσφέρει σημαντικό έργο όχι μόνο στο είδος αυτό αλλά και στη βυζαντινή μουσική και στο παραδοσιακό τραγούδι. Λοιπόν θα πρότεινα τις δουλειές του :
- "Μέλος αρχαίον - secular music of greek antiquity"
- "Μέλος αρχαίον - sacred music of greek antiquity"

στα οποία έχει ηχογραφήσει κάποιες από τις μελοποιήσεις ορισμένων ελλήνων συνθετών που προανέφερα. όπως του Νικολόπουλου και τουΣακελλαρίδη και πραγματικά αποτελούν ξεχωριστή δουλειά...
Και το πιο εντυπωσιακό είναι ότι η μουσική που έχει ηχογραφηθεί στις δουλειές αυτές του Ταμπούρη, έχει αποδοθεί από αρχαιοελληνικά όργανα, όπως αυτά έχουν ανασκευασθεί στις μέρες μας, όπως κίθαρι, πυκτίδα, πανδουρίδα, βάρβιτους, ρόπτρο, άσκαυλους και άλλα.