Βαθιές οι χαρακές που ο χρόνος αφήνει στο διάβα του

τα μάτια της ένα περίεργο πράγμα είναι ακούραστα

κανένα σημάδι από την κόπωση, το άγαλμα μας αρρώστησε.

Ο καθρέφτης παρατηρητικός αμίλητος ψυχρός

μια πύλη κλειστή αδιαπραγμάτευτα κάθετη

και ο χρησμός ανερμήνευτος όριο της ανυπαρξίας.

Το αύριο ξεκινά μετά οι κραυγές από τις κάργιες να πλαισιώνουν το χώρο

τα νερά τρέχουν.

Χρειάζονται μεγάλα τεχνικά έργα για να σώσουν τον παράδεισο.

Ίσως, μια σκούπα ένα φαράσι ένα ανθοδοχείο με εξαϋλωμένα άνθη ίσως χωρίς αυτά.

Το σκοτάδι ταιριάζει απόλυτα το φως δυστροπεί με την αχρηστία του

ο φόρος μας δηλώνει την καθυστέρηση του Αγγέλου

και τα τύμπανα παρέα με τις σάλπιγγες της Ιεριχούς

δηλώνουν αναρμοδιότητα

δεν αποστειρώνουν τις μέρες που θα σας στείλω 

κάθε φορά που ο κόσμος του ανανεώνει τους όρους της παραγωγής

των παραλλαγών της αλήθειας βγαίνει ένας υπόχρωμος καπνός

που πολιορκεί την υγεία μας τη διάθεσή μας.

Τα θέλω μας ζουν κάποιες στιγμές

η χαρά ανασυντάσσει τη διάθεση για χορό και τραγούδι

το θέμα του είναι απρόσιτο.