Όλη μου η ζωή είναι συνδεδεμένη με κάποια κομμάτια που αποτελούν πια κομβικά σημεία.

Θυμάμαι τον εαυτό μου, γύρω στα τέσσερα- πέντε, στο αμάξι του μπαμπά μου να πηγαίνουμε κάπου που υποτίθεται πως θα περνάγαμε καλά άσχετα να δεν καταλάβαινα πού πάμε. Από το ραδιόφνο να ακούγεται το χιτ του Γιάννη Βαρδή που έλεγε: "Για Θεσσαλονίκη-Αθήνα,όλοι οι δρόμοι γράφουνε "γύρνα",γύρνα και θα βάλω στα λάθη φωτιά..." Μόνο αυτούς τους στίχους θυμάμαι. Κι αργότερα, το βράδυ, όταν επιστρέδαμε στο σπίτι θυμάμαι τη μαμά μου να κάθεται μπροστά από την τηλεόραση και να περιμένει να αρχίσει μια άθλια σειρά, "Η ζωή που δεν έζησα" νομίζω πως το λέγαν, που πάλι θυμάμαι το τραγούδι τίτλων (και είναι πάλι του Βαρδή): "Ίσως, ίσως μια μέρα να ξεφύγεις απ' το μέλλον που σου φτιάξανε.....αχ, ας φύγουμε εμείς πριν χάσουμε το τρένο της γραμμής..." και την Κουλίεβα να περπατάει σε μια γέφυρα. (Συμπέρασμα: Έβλεπα πάρα πολύ τηλεόραση)

Αργότερα θυμάμα, στα έξι μου, τη μουσική από το Άγγιγμα Ψυχής και το Χατζηγιάννη να λέει:"Εγώ μιλώ με προσευχές για σένα μάγισσά μου...". Και την επόμενη μέρα, Σάββατο, ακούω μέχρι και τώρα τη γιαγιά μου να τραγουδά:"Αυτά λοιπόν τα νέα της Αλεξάνδρας...".

Και αφού τρώγαμε στη γιαγιά και γυρίζαμε σπίτι ο μπαμπάς μου έπαιρνε την κιθάρα και άρχιζε: "Βασιλεμένα τα ματάκια του σα λυχναράκια μες στο δρόμο. Κομμένα λόγια γιασεμάκι μου...". Και πήγαινα για ύπνο.

Στην εφηβεία μπήκα αφήνοντας πίσω τα υπόλοιπα και τραγουδώντας την "Αλεξάνδρεια" χωρίς να ξέρω το γιατί. Μετά ήρθε η Χαρούλα και πολλά απογεύματα πίσω από τις κουρτίνες να απολαμβάνω τα μεσημέρια μου. "Καρέλια", "Τα πέδιλα" και όλα τα συναφή. Και φτάνω στα δώδεκα να κλαίω με Παπακωνσταντίνου. Όλα μες στη ζωή είναι.

Μετά, στο Γυμνάσιο, ξανακούω τα ίδια, συγκινούμαι με τα ίδια. Αλλά τα βλέπω από άλλες σκοπιές. Π.χ. με η γιαγιά μου ανακαλύπτω τα πιο λαϊκά, με τη μαμά τα πιο έντεχνα και με τον μπαμπά ζω πιο ροκ φάσεις.

Αλλά αυτό που ένιωθα σ' αυτές τις μικρές ηλικίες, τότε που ανακάλυπτα την ουσία της μουσικής, ακόμη κι αν τις περισσότερες φορές άθελα μου. Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για μένα και το δεχόμουν σα μαγεία. Αισθάνομαι τυχερή που μπόρεσα να το ζήσω.

Opening Credits: Supergirl- Krystal Harris
Waking up: Don't stop the music-Rihanna
Average day: Let the sunshine in- 5th Dimension
First date: Ήλιε μου- Κώστας Τουρνάς
Falling in love: Μικρή μου μωβ βεντάλια- Χάρις Αλεξίου
Love scene: Go to no1-Touch and go
Fight scene: Μαλαματένια λόγια- Λ. Χαλκιάς
Breaking up: Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο- Πυξ Λαξ
Getting back together: Κεραυνός κι αστραπή- Π.Θαλασσινός
Secret love: Λάμπω- Άννα Βίσση
Life’s OK: Life is Wonderfull- Jason Mraz
Mental breakdown: Η σωτηρία της ψυχής- Άλκ. Πρωτοψάλτη
Driving: Τζίλντα- Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Learning a lesson: Foundations- Kate Nash
Deep thought: Παράπονο- Ελ. Αρβανιτάκη
Flashback: Πόσο σ'αγαπώ- Μάνος Λοΐζος
Happy dance: Jeronimo Yanka- Forminx
Regretting: Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου- Γλυκερία
Long night alone: Romeo and Juliet-Nino Rota
Death scene: Carmina Morana-Orff
Closing credits: Aint the mountains high enough-A.Franklin

Αν θέλετε να αποκτήσετε κάποιο από τα soundtrack των φάσεων μου μπορείτε να μου το γράψετε με πμ!

Είναι τα κομμάτια που θα μπορούσαν να επενδύσουν τη ζωή μου αν γινόταν ποτέ ταινία!

Κάθε μέρα ο ίδιος καβγάς. Κάθε μέρα τα ίδια νεύρα!

Δεν μπορώ να ακούω συνεχώς αυτή την κλισέ φράση των "ψαγμένων": Μα ακούς ελληνικά στα 15 σου? Ναι, ρε φίλε τραβάς κανα ζόρι? Γιατί πρέπει να απολογηθώ γι' αυτό? Επειδή δεν αρέσει στην πλειοψηφία των εφήβων?

Είναι πολύ κουραστικό να βλέπεις συνομίληκους σου να σνομπάρουν αυτά που ακούς. Η μουσική δε σου δίνει εξουσία. Αδιαφορώ αν θα γίνω αποδεκτή από τις προτιμήσεις μου. Δε συγκλονίζομαι από αυτούς που ξέρουν τα πάντα γύρω από μια μουσική "νέας γενιάς". Απλά απογοητεύομαι από αυτούς που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα γύρω από μια "κλασική αξία". Π.χ. στις καλοκαιρινές μου διακοπές συνάντησα ένα 11χρονο αγοράκι που μου έλεγε πως ήξερε τα πάντα γύρω από τους Nirvana και μόλις άνοιξα συζήτηση μου είπε πως απλά είχε ένα τραγούδι τους στο κιντό του! Και φυσικά όλοι πια ακούνε heavy metal μιας και αυτό "περνάει" στις παρέες.

Έντεχνο-> Αυτά τα πεθαμένα και κλαψιάρικα?

Λαϊκά-> Αυτά τα ακούει η γιαγιά μου.

Ροκ-> Γέροι κι άσχημοι!

Παραδοσιακή-> Την άκουγε κι ο παππούς μου! Βλάχος είσαι?

Αυτά τα ακούω σχεδόν κάθε μέρα. Αλλά εγώ πιστεύω στην Ελληνική μουσική και νομίζω πως έχει να δείξει πολλά. Για όλα όμως φταίνε οι δισκογραφικές. Δεν υπάρχουν πια δισκογραφικές. Τις πάτησε το χρήμα. Γι' αυτό κι όλο και περισσότερα παιδιά αναδικνύονται μέσα από το διαδίκτυο. Αλλά αυτά τα παιδιά ποιος τα βρίσκει? Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ψάξει.

Κι όταν μπαίνουν στον κόπο, ανακαλύπτουν κάτι το πασάρουν στους υπόλοιπους και το ξεφτυλίζουν εντελώς! Από πού θα έρθει η βοήθεια?

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Επετειακή τριπλή έκδοση της πολύ πετυχημένης σειράς ΣΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΗΝ ΟΧΘΗ που εκδίδεται εδώ και 15 περίπου χρόνια από τη Lyra και αριθμεί ήδη 10 album, στην πλειοψηφία τους διπλά, και ένα με τον τίτλο ΣΚΟΡΠΙΑ ΤΗΣ ΟΧΘΗΣ.
Τα περισσότερα από αυτά τα album έχουν γίνει χρυσά και πλατινένια.Στη συγκεκριμένη επετειακή έκδοση περιλαμβάνεται ο,τι καλύτερο στο έντεχνο τραγούδι.

Τραγουδούν :

Ανδρεάτος, Apurimac, Αρβανιτάκη, Αρλέτα, Βέη, Βενετσάνου, Γερμανός, Γιαννάτου, Γλυκερία, Δεληβοριάς, Domenica, Ζιώγαλας, Θαλασσινός, Θηβαίος, Καζούλης, Κανά, Κατσιμίχας Χ., Κίτρινα Ποδήλατα, Λεονάρδου, Λιδάκης, Locomondo, Λουδοβίκος των Ανωγείων, Μάλαμας, Μαριώ, Μικρές Περιπλανήσεις, Mode Plagal, Μουτσάτσου, Νταντωνάκη, Ξυδάκης, Παπαζήσης, Παπάζογλου Ν., Παπακωνσταντίνου Θ., Σιδηρόπουλος, Σκιαδαρέση, Στασινοπούλου, Σταυρακάκης, Τρίφωνο, Τσαλιγοπούλου, Τσανακλίδου, Υπόγεια Ρεύματα, Χαΐνηδες,Χειμερινοί Κολυμβητές, Ψαραντώνης.

Πραγματικά θα είναι κάτι τρομερό, αφού έρχεται αμέσως μετά την επιτυχία της Θεάς στο Μετρό. Όλοι μας θυμόμαστε την Πιάφ...Ελπίζουμε αυτή η στροφή να μην είναι η τελευταία! Έχει απίστευτο θεατρικό ταλέντο και είναι πραγματικά κρίμα να μείνει...δεσμευμένο!

Εμείς απλά ελπίζουμε για το καλύτερο!

Από Λαζόπουλο και μη:

-Ο Μάκης ποτέ δεν συζητά με τους φίλους του. Κάνει ρεπορτάζ!

-Ο Μάκης ευτυχώς δεν ήταν μέλλος της φιλικής εταιρείας!

-Keep MAKing !

-O Mάκης ειναι ο μοναδικός αντρας που καμια γυναίκα δεν προκειται να του πει ποτε ΄΄ξερεις, σε βλεπω μόνο σα φιλο΄΄...

-Μόνο ο Μάκης ξέρει πού βρίσκονται οι προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ...

-Το αξίωμα του Μάκη: Ότι κινείται, βιντεοσκοπείται!

-Ο Μάκης γνωρίζει για την διπλή ταυτότητα του Κλαρκ Κεντ. Ας δούμε το βιντεο...

-Είδες τον Μάκη; Σε είδε πρώτος!

-Ο Μάκης μπορεί να διαβάζει αρχεία video σε οποιοδήποτε format χωρίς να έχει τα codec, με το μάτι.

-Ο Μάκης γνωρίζει τον άγνωστο στρατιώτη.

-Ο Μάκης ξέρει το τελευταίο δεκαδικό του π.

-Ο Μάκης ξέρει τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι.

-Ο Μάκης έχει σε DVD το Big Bang. Μαζί με τα extras.

-Ο Μάκης τράβηξε το βίντεο από τη βάφτιση του, μόνος του.

-Η Στάση του Νίκα προκλήθηκε μετά από ρεπορτάζ του Μάκη για στημένες κούρσες.

-Ο Μάκης ξέρει τη μυστική συνταγή του Drambuie.

-Makis knows Victoria's secret.

-Ο Μάκης δεν έκανε πρόταση γάμου στην Κιμ. Της έδειξε το DVD του γάμου τους.

-Ο Μάκης κατήγγειλε την καταπάτηση αιγιαλού από τον Μωυσή στην Ερυθρά Θάλασσα.

-Ο Μάκης δε χρησιμοποιεί το Google Earth. Το Google Earth χρησιμοποιεί το Μάκη.

-Ο Μάκης θα κρίνει το Χριστό στη Δευτέρα Παρουσία.

-Ο Μάκης μια φορά παρήγγειλε Big Mac στα Goody's. Και του το έδωσαν.

-Όταν κάποιος σου λέει πήδα, ρωτάς "πόσο ψηλά"; Όταν ο Μάκης λέει πήδα, πηδάς από τον 4ο.

-Ποια είναι η αγαπημένη χώρα του Μάκη; -Το Καμερούν!

-Και νόμιζες οτι οι κάμερες ήταν της Τροχαίας ε?

-Για το Μακη δεν υπαρχουν εξισωσεις, γιατι δεν υπαρχουν αγνωστοι !

-Ο Μάκης ξέρει αυτόν που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του...

-Ο Μάκης κατάφερε να κόψει το κάπνισμα πριν καν το αρχίσει!

-Ο Μάκης ξέρει γιατί οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτε....

-Ο Μάκης έχει σε βίντεο την Ακρόπολη οικόπεδο!!!

-Ο Μάκης περπατάει πάντα camerωτός camerωτός...

-Ο Μάκης ξέρει ποιο αγαλμα θυμήθηκε τον Πουλοπουλο.

-Ο Μάκης έχει σε βίντεο τη Παπαρήγα να κάνει το σταυρό της...

-Ξέρει πόσα κιλά είναι ο Οβελίξ.

-Ξέρει τι χρώμα τη βάψαμε!

-Ο άγιος Πέτρος αρνείται να δεχτεί το Μάκη στον παράδεισο. Ο Μάκης κάνει εκπομπή: "Και τώρα θα δείτε ποιος απαρνήθηκε τρεις φορές το Χριστό. Πάμε να δούμε το βίντεο..."

-Η μόνη φράση που τρομάζει το Μάκη: "Battery low" !

-Μονο ο Μάκης εχει δει την Νινετα στους 2 ξένους...!

-Ο Μάκης έχει σε βίντεο το coyote να πιάνει τον road runner.

-Ο Μάκης ξέρει τί νούμερο ήταν το παπούτσι που έφαγε ο Κούγιας στο κεφάλι!

-Μάκης στον ανακριτή: 'Θα απαντήσετε σ'αυτό που σας ρωτάω!'

-Ο Μάκης ξέρει τα ονόματα των Ανώνυμων Αλκοολικών.

-Μετά τον Μάκη, το χάος. Μετά το χάος, πάλι ο Μάκης.

-Κατεβασε τα καλυτερα ερωτικα βιντεο.... Στειλε MAKIS στο 4820!

-Δείξε στο Μάκη το φίλο σου, να σου δείξει σε DVD ποιος είσαι...

-Ο Μάκης ξέρει ποιοι κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Ariel.

-Μετά την χούντα τους φακέλους τους έκαψε ο Μάκης. Με το Nero.

-Ο Μάκης έχει dvd τον Johny Walker να πίνει jack daniels .

-Εχει βίντεο σε βάρος του ηθοποιού που έκλεψε την παράσταση.

-Ο Μάκης φιλούσε υπέροχα.

-Η MONOPOLY αποσυρθηκε !!! Ο ΜΑΚΗΣ αποκαλυψε οτι τα σπιτια της δεν εχουν οικοδομικη ΑΔΕΙΑ.

-Ο Μάκης έκανε τον Χρυσό Οδηγό πλατινένιο.

-Ο Μάκης έχει τα λόγια από τις βουβές ταινίες.

-Τι ειπε ο τελευταιος φιλος του Μακη πριν τον καλεσει ο εισαγγελεας? -"Μακη, να σου πω ενα μυστικο?"

-Ξέρει τους στίχους από το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας!

-Χριστός ανέστη! Πάμε να δούμε το βίντεο...

-Ο Μάκης έχει σε βίντεο το νυστικό αρκούδι να χορεύει!

-Έχει σε βίντεο το Βέγγο να περπατάει!

-Επίσης έχει τον Τζανετάκο να καρπαζώνει τον Κωνσταντάρα!

-Ξέρει που πάει ο Καραμήτρος!

-Ξέρει για ποιο χτυπά η κουδούνα!

-Ο Μάκης ξέρει πόσα χρωστάνε στη Μιχαλού!

-Ξέρει που πάνε τα 4!

-Ξέρει τους γονείς του Χιούι του Λιούι και του Ντιούι!

-Όταν χτυπάει την πόρτα ο κουφός την ανοίγει!

-Ξέρει ποιος ήταν ο πατέρας των παιδιών του Ζεβαιδέου και έχει βίντεο με αποδείξεις!

-Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί...ο Μάκης όχι!

-Παρακολουθεί τη vodafone!

Τα ανέκδοτα με το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο ξεπέρασαν σε αριθμό αυτά με τους Πόντιους και τις ξανθιές κατά 25%. Δεν είναι φοβερό?

Μόλις γύρισα από το αφιέρωμα στη Λίνα Νικολακοπούλου στο Βύρωνα. Καθυστέρησα να πάω και μόλις έφτασα ήταν φίσκα όλο το θέατρο! Απογοητεύτικα τολμώ να πω! Έψαξα τη μορφή αυτής της ποιήτριας.

Την εντόπισα μπροστά μπροστά. Θεέ μου πώς θα φτάσω εκεί πέρα? Με τα τραγούδια και με τα λόγια ξεχάστηκα.

Ως το σημείο που φωνάζουν την κυρία αυτή, αρχόντισσα του λόγου, να πει δυο λόγια. Αυτά τα δύο λόγια ήταν αυτά που περίμενα να ακούσω τόση ώρα! Ανεβαίνει με την αμηχανία και το λατρευτό της χαμόγελο, με την ανθοδέσμη στα χέρια της. Ξεκινάει με το συνηθισμένο της τόνο: "Ξέρετε ποια είναι η δουλειά μου?" και πήρα την απάντηση που ήλπιζα να ακούσω:"Να σας αγαπάω!" Δεν πίστευα πως θα μπορούσα να το ακούσω στην πραγματικότητα. Ακουγόταν τόσο αληθινό, έβγαινε μέσα από την ψυχή της! Από πότε έχεις να ακούσεις κάτι τέτοιο ρε Δέσποινα? Μάλλον δεν το έχεις ξανακούσει έτσι!

Αφού κατεβαίνει συγκινημένη, μια γυναικοπαρέα-ανάμεσα τους κι εγώ-πάμε για να τη συγχαρούμε. Μου έχουν κοπεί τα πόδια. Τι θα πω? Πώς θα φερθώ? Τι θα κάνω τα χέρια μου? Αλλά αυτή η έμπειρη βραχνή φωνή και αυτά τα ζεστά μάτια συνοδευόμενα με αυτό το καταδεκτικό χαμόγελο με έβγαλαν από τη δύσκολη θέση! Δεν άκουσα λέξη από όσα είπαν οι προηγούμενοι. Αφθόρμητα της είπα: "Θα ακούσετε και το λόγο μιας 15χρονης"? Με αιφνιδίασε! "Άσε το 15χρονη και πες μου το όνομά σου". Αυτό ήταν!

Άκουσε κι από μένα το πιο κλισέ πράγμα που μπορείς να πεις σε ένα στιχουργό: "Εσείς με κάνατε να γράψω". Και εγώ με τη σειρά μου άκουσα την απρόσμενη αντίδραση μιας μεγάλης στιχουργού: "Εσύ σε έκανες να γράψεις". Και αφού την ευχαρίστησα γιατί με βοήθησε να κλάψω...ναι ναι το άκουσε κι αυτό η γυναίκα...μου είπε: "Δε θέλει μόνο ψυχική δύναμη για να κλάψεις, αλλά και δύναμη συναισθημάτων"!

Από πίσω ακούστηκε: "Μα είναι πολύ μικρή για να μπορέσει να καταλάβει". Άθελά μου αναστέναξα. "Τώρα είναι η κατάλληλη ηλικία για να αναστενάζεις". Και όλα αυτά μου τα είπε κοιτάζοντας με στα μάτια!

Όλο αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Δεν υπήρξε στο παρελθόν καλλιτέχνης που να μου έκανε "αφιέρωση με προσωπικότητα"! Όσες αφιερώσεις έχω είναι "Στη Δέσποινα με αγάπη" ή "Στη Δεσποινούλα με χαρά" κ.ο.κ.

Να πω τώρα κι ένα δημόσιο ευχαριστώ γι' αυτό το μάθημα που μου έδωσε!

Μήνες τώρα χρησιμοποιώ ως υπογραφή το "Χτίσε τη ζωή σου στο ύψος των ονείρων σου"

Το να χτίζεις τη ζωή σου στο ύψος των ονείρων σου ακούγεται καλό.

Αλλά και λίγο πιο ψηλά... στα όνειρα που κρυφά κάνεις και κρύβεις από τον εαυτό σου...

Δεν ακούγεται ακόμα πιο ωραίο? Και αλήθεια αυτό πιστεύω και αυτό θα αρχίσω να κάνω. Ίσως να κρύβω πολλά περισσότερα από όσα θέλω να παραδετθώ! Ίσως όλοι μας να το κάνουμε αυτό...

Ευχαριστώ πολύ αυτό το υπέροχο πλάσμα που μου έδειξε πως να το κάνω...

Διαβάζω ένα άρθρο για τη νεολαία. Μιλάει για τους αγώνες και τα ρεύματα. Έχει μια αναδρομή στο επαναστατικό πνεύμα των εφήβων από τα '60s ως σήμερα. Πάω στην πρώτη σελίδα και το μάτι μου πέφτει σε μια κοπέλα με ριχτά μαλλιά. Αναγνωρίζω το μύθο της...

Ξέρω πως ήταν ένα ακόμη θύμα των ναρκωτικών και των αμερικανών. Έφυγε μόλις στα 27 παραδίδοντας το είδωλο της ανέπαφο στο χρόνο.

Η κραυγή της εξέφρασε το παράπονο της απόρριψης του διαφορετικού από μια συντηριτική κοινωνία. Στο πρόσωπο της βρίσκει κανείς αυτό που απορρίπτουν τα κοινωνικά πρότυπα που έχουμε, αλλά σαν πρότυπο!

Τι θα έλεγε αν ζούσε και μπορούσε να δει τους νέους σήμερα? Θα λυπόταν ή θα προσπαθούσε να το αλλάξει? Ό,τι κι αν πει κανείς είναι λίγο. Δεν είναι μαζί μας για να ξέρουμε τι θα έκανε. Ήταν ένας rock και blues πύραυλος που αποφάσισε να αυτοπυρποληθεί. Γιατί? Ίσως για να μη δει τη συνέχεια αυτής της ταινίας που την σκηνοθεσία έχει αναλάβει αυτός ο άβουλος κόσμος!

Μια δογματική, κακομαθημένη, συμπλεγματική και παθιασμένη φωνή. Πάρτε την ως παράδειγμα και μη φοβάστε. Μικρή σε ηλικία μα Μεγάλη στα υπόλοιπα!

Ήταν μια φορά η Janis Joplin...

αλλά ακόμη εδώ είναι!