Στη Θράκη, στη γη του Ορφέα, υπήρχαν τρία αρχαία θέατρα. Στα Άβδηρα του Δημόκριτου, στη Σαμοθράκη των Καβειρίων Μυστηρίων και στη Μαρώνεια με τον υπέροχο οίνο που, σύμφωνα με τον Όμηρο, χάρισε στον Οδυσσέα ο ιερέας Μάρων κι όταν ο ήρωας τα βρήκε σκούρα με τον Κύκλωπα κλπ.
Για τα δύο πρώτα, απλά γνωρίζουμε τους χώρους στους οποίους ήταν κτισμένα. Δεν έχει βρεθεί ούτε μία πέτρα. Δυστυχώς. Το θέατρο της Μαρώνειας, ήταν πιο τυχερό. Θαμένο για δεκαοκτώ περίπου αιώνες, δεν ενοχλήθηκε καθόλου απο τις βίαιες ιστορικές αλλαγές που έζησε ο τόπος. Στις αρχές όμως του 1900 κι ενώ οι Μαρωνίτες έκτιζαν το δημοτικό σχολείο, βγήκαν στην επιφάνεια μερικές πέτρες και χωρίς να το κουράσουν το θέμα, πήραν όσα εδώλια τους χρειαζόταν και έκτισαν με αυτά το άνω διάζωμα. Τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές συζητήσεις για το άν θα έπρεπε να αναστηλωθεί ή όχι. Ήμουν απο τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της αναστήλωσης και λειτουργίας του θεάτρου, για πολλούς λόγους. Πρωτοστάτησα μάλιστα στη σύσταση του Συλλόγου Φίλων Αρχαίου Θεάτρου Μαρώνειας και μέσα σε δέκα χρόνια είδαμε το όνειρό μας να παίρνει σάρκα και οστά. Το πληγωμένο θέατρο αναστηλώθηκε σε επιτρεπτά επίπεδα και στις 29 Αυγούστου ανοίγει και πάλι την αγκαλιά του για να δεχθεί τους πρώτους θεατές που θα κοινωνήσουν με αποσπάσματα απο τραγωδίες του Ευριππίδη. Ιέρεια της βραδιάς θα είναι η Λυδία Κονιόρδου. Να γι αυτό σας λέω πως...κάτι υπέροχο θα συμβεί στη Μαρώνεια.

Θανάσης Γκαϊφύλλιας.