Με πήρε τηλ ο Δ. το μεσημέρι. Τον είχα δει χθες. Μου είπε πως δε με είδε καλά... Γιατί ΤΥΧΑΙΝΕΙ να βρισκόμαστε πάντα όταν εγώ χάνομαι σε έναν δικό μου όμορφο κόσμο? Πόσο καλό μου κάνεις... Να με αγγίζεις πιο συχνά. Εμένα μόνο... Εσύ όμως το καταφέρνεις κι αυτό. Τέσσερα χρόνια τώρα αγγίζεις και την ψυχή μου. Και ας χανόμαστε κάθε τόσο. Πάντα την κατάλληλη στιγμή γυρνάς κοντά μου. Λίγο πριν πεθάνω, μου δίνεις νέα πνοή... Πάντα!

Κάποιοι από σας θα θυμάστε το κείμενο με το "Χάρο" Χεχεχε... Γύρισε πάλι :)