Ένας βασιλιάς είχε ένα γιο, που ήταν όλη του η ζωή. Δυστυχώς όμως, ο γιος αρρώστησε από μια περίεργη αρρώστια. Ήταν πάντα στεναχωρημένος. Η κατάστασή του ήταν τόσο σοβαρή, που οι γιατροί αναγκάστηκαν να προετοιμάσουν το βασιλιά για το χειρότερο. «Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να τον σώσει είναι το πουκάμισο ενός πραγματικά ευτυχισμένου ανθρώπου». , αποφάσισαν οι περίφημοι επιστήμονες. Όμως σε όλο το βασίλειο κανένας δεν ήταν στ΄ αλήθεια ευτυχισμένος.

Μια μέρα, ενώ είχαν βγει για κυνήγι, ο βασιλιάς άκουσε ένα αγόρι να τραγουδάει κλαδεύοντας τα αμπέλια. Το πλησίασε και του είπε: «Έχεις πολύ ωραία φωνή. Αν με ακολουθήσεις στην αυλή μου, θα σε κάνω πλούσιο!». «Ευχαριστώ, μεγαλειότατε», απάντησε ο νέος, «αλλά εγώ είμαι ευτυχισμένος εδώ. Δε θα άλλαζα με τίποτα τη ζωή μου!». «Επιτέλους…, επιτέλους σε βρήκα! Μόνο εσύ μπορείς να σώσεις το γιο μου!», φώναξε ο βασιλιάς. Κι αμέσως ξεκούμπωσε το σακάκι του ευτυχισμένου ανθρώπου για να του πάρει το πουκάμισο, αλλά εκείνος δε φορούσε!

(Παραμύθι από την Ιταλία, Ένα παραμύθι για κάθε μέρα, Εκδ. οίκος Π. ΤΡΑΥΛΟΣ)