Στις αρχές του καλοκαιριού του 1968 κατέβηκα για πρώτη φορά στην Αθήνα και με περιπετειώδη τρόπο έδειξα στον Πατσιφά τα τραγούδια μου.Τέσσερα όλα κι όλα. Του άρεσαν και χωρίς χρονοτριβή μου έκλεισε το studio ΕΡΑ (Σταδίου 10) για ηχογράφηση.
Επειδή μάλιστα δεν του άρεσε ο τρόπος που έπαιζα κιθάρα,έφερε τον καλύτερο κιθαρίστα να με συνοδεύσει.Τον, απο τότε, αγαπημένο μου φίλο,Νότη Μαυρουδή.Όσο κρατούσε η ηχογράφηση,έπλεα σε πελάγη ευτυχίας. Όταν τελειώσαμε, ο Πατσιφάς που ήταν συνεχώς δίπλα μου, με πήγε σ' ένα φωτογράφο για τις ανάγκες του δίσκου.(45άρι με εξώφυλλο,παρακαλώ).Εκεί λοιπόν μου λέει,"Τι πέδιλα είναι αυτά που φοράς;Βγάλτα βγάλτα". Κι έτσι  στο πρώτο μου εξώφυλλο βγήκα ξυπόλητος.Απο τότε,κάθε φορά που του αντιμιλούσα,μου το κοπανούσε."Σε μένα ρε τολμάς και μιλάς έτσι;Ξεχνάς ότι εγώ σε κατέβασα ξυπόλητο απο την Κομοτηνή;". Ο Πατσιφάς ήταν ο μέντοράς μου και ποτέ δεν ξέχασα αυτά που έκανε για μένα.Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.

Θανάσης Γκαϊφύλλιας.