Κάθε βράδυ τριγυρνώ στα στενά των ονείρων μου

Βλέπω τον κόσμο να περπατά σκυφτός με γοργό βήμα προς κατευθύνσεις που ποτέ δεν θα πήγαιναν

Ανάμεσα τους κάποιος με κοίταξε πίσω από την ξύλινη μάσκα του και με ρώτησε με απορία…………

-Τι θες εσύ στους δρόμους μας, δεν είσαι εσύ γι’αυτόν τον κόσμο……….

-Μα……. Είμαι αυτός που τριγυρνά στα όνειρα του

-Όποιος κι αν είσαι φύγε, μου αποκρίθηκε, και μην αφήσεις τίποτα εδώ πέρα, ούτε φανταχτερά κοσμήματα, ούτε χρυσά φλουριά και σκουλαρίκια……

Ο δρόμος του ονείρου μου άρχισε να με σπρώχνει σαν σφαίρα που το μάρμαρο εξοστρακίζει  μακριά του………..

Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω τα άστρα

Κάποιος μου είπε ότι είναι τρύπες στο πάτωμα του Παραδείσου

Προσπαθώ να τα φτάσω………..

Γύρω μου γλυκιά ηρεμία………..

Όσο πλησιάζω η μικρή φωτεινή κουκίδα μεγαλώνει……….

Έγινε πόρτα………