Ωωωωωωωω ναι.... έφτασε η ώρα της δικής μας διαφυγής!
Πρεμιέρα σήμερα...

Σαν χθες θυμάμαι την μέρα που σκεφτόμασταν τον κορμό του έργου. Τις συναντήσεις μας στο θέατρο για να γνωρίσουμε τον ήρωα του έργου μας και μια μέρα ξαφνικά μάθαμε ότι τον λένε Φίλιππο. Έχει κι έναν γάτο- λούτρινο. Τι να κάνουμε; Δεν μπορείς να τα 'χεις όλα σ' αυτή τη ζωή- και τον φωνάζει Ορφέα, γιατί... ναι, ο Φίλιππος αγαπά πολύ τη μουσική. Σ' αυτό του το ταξίδι, έχει και την κιθάρα του μαζί.
Με τα πολλά, μάθαμε ένα σωρό πράγματα που έχει κάνει στη ζωή του, αλλά και κατά τη διάρκεια της διαφυγής του,μόνο που...  (ευτυχώς ή δυστυχώς, πραγματικά δεν ξέρω) οι θεατές δεν θα τα μάθουν ποτέ, αλλά ίσως και να μπορούν να τα φανταστούν.

Θέλαμε να είναι κωμικό.
Όταν γράφω μόνη μου, δεν μου βγαίνουν τα κωμικά... δεν το 'χω! Ειδικά σε μονόλογο....
Όσο ήμασταν όλοι μαζί, γελούσαμε και έβγαινε, αλλά δεν μπορούσαμε να είμαστε συνέχεια όλοι μαζί... γι' αυτό και δεν ξέρω πως μπορεί να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη παράσταση, ούτε ξέρω σε ποιο είδος μπορώ να την κατατάξω. Μ' αρέσει που είναι τουρλού- τουρλού, μ' αρέσει που σε βάζει σε σκέψεις, μ' αρέσει που δεν μπαίνει σε κατηγορία. Μπορεί να μπει, αν το δεις όλο και κάπου θα το κατατάξεις, αλλά... δεν θα είσαι 100% σίγουρος ότι είναι σωστό.

Το αγάπησα πολύ και αυτό το έργο. Με δυσκόλεψε πολύ. Με άγχωσε ακόμα πιο πολύ. Αλλά είχα ανθρώπους δίπλα μου που μου στάθηκαν και με βοήθησαν. Κι ας με άγχωσαν κάποιοι λίγο παραπάνω...
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα... ναι, ναι, ναι... Ήρθε η ώρα να ευχαριστήσω την φίλη μου την Μαίρη που με βοήθησε πολύ στο να βγει ο κορμός του έργου και στα κωμικά του στοιχεία. Να ευχαριστήσω τον Samg, από εδώ μέσα, για την δική του προσφορά στη δική μας διαφυγή. Τον Πλάτωνα που βοήθησε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Φίλιππο και που ενώ δεν ήταν υποχρεωμένος, ήταν πρόθυμος να βοηθήσει ανα πάσα στιγμή. Να ευχαριστήσω και τον Βαγγέλη (τον σκηνοθέτη μας) γιατί αν δεν ήταν αυτός, ούτε καν θα περνούσε από το μυαλό μας να γράψουμε έναν μονόλογο. Κι ας με άγχωνε λίγο παραπάνω... κι ας έχανα τον ύπνο μου... 
Τέλος να ευχαριστήσω τον Βαγγέλη και τον Πλάτωνα (ξανά, αλλά αυτή τη φορά όχι ξεχωριστά, σαν πακετάκι) που δώσανε ζωή σε ένα απλό κείμενο.

"Αυτό ήταν! Ό, τι κάναμε , κάναμε!" Σήμερα τελειώνουν και αρχίζουν όλα....