Υπάρχουν φορές που σου λένε πως είσαι... "έτσι"! 
Κι εσύ το αρνείσαι πεισματικά. Ψάχνεις να βρεις λόγους κι επιχειρήματα για να αποδείξεις το αντίθετο. Σπας το κεφάλι σου προσπαθώντας να καταλάβεις πώς έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα...
Και όλα αυτά, επειδή ξέρεις ότι έχουν δίκιο. Ότι είσαι "έτσι" ακριβώς...! 
Κι αυτοί, κατά κάποιο περίεργο τρόπο, το μυρίστηκαν και πάραλίγο να σε ανακαλύψουν. Παρά λίγο να δουν τι κρύβεται πίσω από αυτό το οχυρό, που έχτιζες νυχθημερόν για τόσα χρόνια.
Και όταν σιγουρεύονται πια, πως είσαι "έτσι", και στο λεν κατάματα, βουρκώνεις. Αυτό το δάκρυ που προσπαθούσες να κρύψεις, μόλις κύλησε.
Και δεν ξέρεις αν αντέχεις αυτό το ξεγύμνωμα τη συγκεκριμένη στιγμή ή οποιαδήποτε στιγμή...

Υπάρχουν φορές που λες "δεν υπάρχει καμία περίπτωση". Και την ίδια στιγμή σκέφτεσαι πως υπάρχει μία περίπτωση, μία πολύ πολύ μικρή περίπτωση, αρκεί να μου το ζητήσεις... Και θα τα φέρω όλα τούμπα.