-Θέλω τριάντα τρία ροζ ρουμπίνια!, είπε η πριγκίπισσα.

-Θα τα έχεις!, είπε ο ιππότης. Θα τα βρω και θα στα φέρω, τρισαγαπημένη! Περίμενέ με, δεν θα αργήσω!

Έτσι, λοιπόν, ο ιππότης Ρουλεμάν ξεκίνησε να βρει τα τριάντα τρία ροζ ρουμπίνια.Πέρασε από το Χνουδιστάν που ήταν γεμάτο με πολύχρωμα χνούδια και από το Αβγάτηγανιστάν,  που στα μαγέρικά του στρουμπουλοί μάγειροι σερβίριζαν τα πιο όμορφα τηγανιτά αβγά του κόσμου και λίγο παρακάτω συνάντησε…

Ο ιππότης συνάντησε έναν τσαλαπετεινόο που πούλαγε ακριβές τσατσάρες με δοντάκια και φτηνές χωρίς δοντάκια.
-Μήπως ξέρεις που μπορώ να βρω τριάντα τρία ποζ ρουμπίνια, τον ρώτησε.
-Στον κήπο της Ροζαλίας, απάντησε ο τσαλαπετεινός.
Μια και δυο ο ιππότης πήγε στον κήπο της Ροζαλίας.
Ο κήπος της Ροζαλίας είχε τριάντα τρεις ροδακινιές. Στην κάθε ροδακινιά κάθονταν τριάντα τρία πουλάκια που τα λέγανε ρουμπιτρούβ και το κάθε ρουμπιτρούβ κρατούσε στο ράμφος του ένα ροζ ρουμπίνι.

Ο ιππότης Ρουλεμάν στάθηκε μπροστά σε  μια ροδακινιά και κοίταξε τα ρουμπιτρούβ.

-Πως σας λένε, τρισχαριτωμένα μου πουλάκια;, ρώτησε ευγενικά.

-Ρουμπιτρούβ!, είπαν τα τριάντα τρία πουλάκια με μια φωνή και όπως άνοιξαν το ράμφος τους για να το πούνε, έπεσαν στο γρασίδι τα τριάντα τρία ροζ ρουμπίνια.

Ο ιππότης τα μάζεψε, γύρισε στο αλαβάστρινο κάστρο και τα πρόσφερε στην πριγκίπισσα Ελσιβίρα, που τα έκανε κολιέ και τα φοράει από τότε κάθε βράδυ γύρω από τον λυγερό λαιμό της. Οι γάμοι τους έγιναν την άλλη Κυριακή κι έζησαν από τότε ευτυχισμένοι στο κάστρο με τα καναρίνια.

ΤΕΛΟΣ

(Ευγένιος Τριβιζάς ,Τα 33 ροζ ρουμπίνια, Εκδόσεις Καλέντη)