Προτιμώ να διασκεδάσω στο σπίτι μου! Δυο-τρεις καλοί φίλοι, ένα 1000άρι puzzle, μερικά μπουκάλια κρασί, τα παραδοσιακά μπισκοτάκια μου, το παραδοσιακό ρολό μου και ... λίγο-πολύ αυτά. Πάτε εσείς στα μπουζούκια σας, σαν μέσοι καγκουροσκυλάδες της χώρας μας να εκπροσωπήσετε πλήρως το είδος μας και σε αυτές τις γιορτές. Πληρώστε double dot (παίζει ακόμα;) τα ποτά σας, τα οποία στην καλύτερη θα έχουν νοθευτεί από την κάβα (θέλω να ελπίζω ότι δεν είναι όλοι οι μαγαζάτορες λαμόγια) με νερό και την έβδομη φορά που θα ζητήσετε συνοδευτικό θα σας πουν και μαλάκες. 

Είναι οικογενειακές γιορτές βρε σούργελα! Αυτό δε σημαίνει ότι θα πάρεις την ξέκ*λη ανηψιά σου, τη θεία με το μαλλί ΛΑΚαρισμένο και τον θείο με τη χρυσή καδένα στο Σφακιανάκη και αυτό σημαίνει ότι θα κάνετε οικογενειακά Χριστούγεννα. Δηλαδή τόσο δύσκολο σας φαίνεται να συζητήσετε με άλλους ανθρώπους για πάνω από ένα τέταρτο; 

Τέλος πάντων... Όπως λέει και το αφεντικό μου "Who am I to judge you?". Περάστε καλά, ό,τι κι αν κάνετε... Απλά, αν θέλετε τη γνώμη μου... Περάστε αληθινά... Κάποια χρόνια δε γυρίζουν πίσω. Πάρτε μια σφιχτή αγκαλιά τους αγαπημένους σας (φαντάζομαι καταλαβαίνετε ότι ο Σφακιανάκης και ο κάθε Σφακιανάκης δεν πιάνονται στη λίστα) και δώστε τους ένα τεράστιο φιλί και ένα τεράστιο χαμόγελο. 

Τα 50 ευρώ που θα ξοδεύατε (το λιγότερο) στην έξοδό σας ένα τέτοιο βράδυ, θα έπαιρναν θαυμάσια δώρα για όλη την "οικογένειά" σας. Υπάρχουν κι άλλες μέρες να αλητεύσεις στο barάκι της γειτονιάς σου και να σέρνεσαι λιώμα από παγκάκι σε παγκάκι... Ένα ξημέρωμα μιας Τρίτης ας πούμε... Γκουχ γκουχ!

Χρόνια καλά και μουσικά σε όλους σας εκεί έξω!