... για ένα φίλο μου, χαμένο σε μία θάλασσα χωρίς όνειρα ...

η μέρα δεν αρκεί

η νύχτα δεν φτάνει

ο ουρανός πολύ μικρός

το φεγγάρι ποτέ δεν είναι αρκετά κοντά

η ζέστη του ήλιου πολύ λίγη

η δουλειές μας μίζερες

οι μισθοί ανύπαρκτοι

οι φίλοι μετρημένοι στα δάχτυλα του χεριού

δωμάτια μικρά

δρόμοι περιορισμένοι

κελιά αόρατα

φιλιά κρυφά

πνιγμένα γέλια

η αγάπη λίγη

ο έρωτας όνειρο

μαύρο γκρι

άσπρο γκρι

φτερά κομμένα

όνειρα άπιαστα

η γενιά που τίποτα δεν της είναι αρκετό

τα παιδιά που πάντα θα θέλουν περισσότερο

πιο δυνατά

πιο δυνατά

κι ας τα κάψουμε όλα στο πέρασμα μας.

Χαρά.