Παντού φώτα, χαρά, γιορτή. Μα στη σκέψη μου σκοτάδι. Βλέπεις, ο μόνος δεν γελάει. Ο μόνος δεν γιορτάζει. Ο μόνος κλαίει.

Μου λείπει...

Τέτοιες μέρες πάντα ερχόταν. Αυτή η μορφή, αυτά τα λόγια.

Τι έχει μείνει; Φωτογραφίες.

Οι φωτογραφίες δεν γεμίζουν το κενό μου...

Σε κάθε μου όνειρο ανατριχιάζω. Όλα είναι μια ιδέα, τίποτα δεν είναι όπως τότε. Όλα αυτά τα περίμενα με ανυπομονησία επειδή ξέρεις, θα ήμουνα μαζί σου – τώρα πια αυτές τις μέρες με τρώει η θλίψη.

Θα προσπαθήσω ν’αρκεστώ στη μόνη παρηγοριά – εικόνες  κι αναμνήσεις... Θα προσπαθήσω να γελάσω και να σε φέρω κοντά μου.

Έστω και στο όνειρο...

.....................................................................

Στίχοι : Μπονόβας Δημήτριος – Ερκάν Κιουρτ