Καθόλου αστείο όμως...

'Οντως πονάει ο αποχωρισμός...

κι έρχεται βαρύτερος όταν περάσουν λίγες μέρες...

το συναίσθημα της απώλειας του ανθρώπου σου

μαζί με όλους εκείνους τους λόγους που σε έκαναν να πάρεις αυτή την  απόφαση

Όταν τα φώτα της ψευτικης ζωης πεσουν...πόνος...

ενοχλητικός...

Ένα αίσθημα που μοιάζει με τον τρόμο ενός πεντάχρονου να χάνει τους γονείς του σε μεγαλούπολη...

Όμως όλα γίνονται για ενα ευγενη και ανωτερο σκοπο...

Μενεις στο κρύο για να βρεθεί κάποιος άλλος στη ζέστη και για να κυνηγήσεις κι εσύ το δικό σου όνειρο...

Απειλιτικό φαντάζει το τοπίο,αλλά κι εγώ είμαι δυνατός...

Εμπρός λοιπόν για Bungee jumping στην καταιγίδα...