Πότε σε αγκαλιάζει και σε ταξιδεύει...πότε σε πνίγει...

Άλλες φορές σε πετά με ορμή σε αφιλόξενα βράχια και ξέρες...άλλες πάλι σε φέρνει σε βελούδινες σα χρυσαφένιο χάδι αμμουδιές...

Σε τρομάζει?Δεν υπόσχεται...δεν εγγυάται...μόνο πραγματοποιεί ταξίδια...με αβέβαιους προορισμούς...

Αντέχεις?

Η προτιμας το ησυχο λιμανι...την ασφάλεια...να χαζευεις περα απο το μωλο την αγρια θαλασσα και να νοιωθεις τυχερος που καποια απο τα κυματα της δε σε κατασπαραζει?

Να βλεπεις το φως της μερας και το μαυρο της νυχτας να στολιζουν το ιδιο σκηνικο?

Να ακους ιστοριες για φουρτουνες αλλα και εξωτικους προορισμους απο παλιους γεροντες ναυτικους?

Τι προτιμας?

Παντα κατι θα πληρωνεις σαν τιμημα...

Ερχεται το επομενο κυμα...

Εμπρος γενναιε σερφερ...παμε να το κατακτησουμε...