Όλα παράξενα...χωρίς χρώμα...χωρίς γεύση...χωρίς άρωμα...

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο.

Να νοιώθεις ένα συναίσθημα θλίψης η να μη νοιώθεις τίποτα?

Φλατ όλα.Τιποτα.Πεδιαδα απεραντη και αχανης...ερημος...παγωμενη ομως...

δεν βλεπω τιποτα σε οποιον οριζοντα και αν κοιταξω.Απολυτο τιποτα.

Φωναζω και δεν ακουω ουτε τον αντιλαλο της φωνης μου.

Λειπει η συγκινηση.

Μηχανικα γινονται ολα.

Δεν θελω να μιλαω με ανθρωπο.Τους βρισκω εξαιρετικα βαρετους.

Αψυχα μονογραμματα που νοιωθω πως μπορω να περασω το χερι μου απο μεσα τους χωρις να υπαρχει υλη...

Παντως απο ενα σημειο και επειτα η καταψυξη συνηθιζεται και οχι μονο...γινεται υπεροχο σπιτι...

Τρομερο να διαπιστωνεις πως δεν εχεις καθολου καρδια...

Δεν εχω...στη θεση της στον αριστερο μου θωρακα εχω απλα ενα ρολοι που χτυπα τα δευτερολεπτα αντιστροφα μεχρι να παγωσω μια για παντα...

Ωχ μολις κοιταξα τον τιτλο...συννεφια εγραψα...υποκινουμενος απο τη διαθεση του καιρου...

Δεν περιφραφω απλα ενα συννεφο...μιλαω για μια ομιχλη...στην οποια εγω βλεπω τα παντα και οι αλλοι οχι εμενα...

να διορθωσω τον τιτλο??

Μπα ας χρεωθω αυτο το λαθος μου...θα γραψω ολη την πορεια του νου...

Ο νους δουλευει και πολυ καλα μαλιστα...μοναδικη του ιδιοτητα αυτη...το ψυχρο αιμαι τον κανει...ψυχραιμο...χαχα

Οταν το αιμα το παραζεστανει η καρδια και αρχιζει να κοχλαζει...τοτε αγκαλιαζει το μυαλο και το κανει να μη σκεφτεται ορθα...

ωραιο αισθημα το τζακουζι του σωματος ολου απο θερμο αιμα...

αλλα χρειαζεται και λογικη...

γι αυτο παγος...χειμωνας...

αναταξινομηση νου...

και οταν οι συνθηκες ειναι καλες ξανα...

ανοιξη και παλι...λιακαδα ξανα...