Ενα μικρο μωρο παιδι

που παιζει με παπακια

ανθρώπων δυό είναι το κλαρί

που σμίξαν με φιλάκια

Πινει το γαλα από βυζι

μητερας που αγαπαει

και ο πατερας του πια ζει

χαρουλες να του κανει

Ποσο ωραιος ο καρπος

δυο ερωτευμενων

ποσο ποναει ο χωρισμος

καποιων καταραμενων

το σπιτι τους γκρεμιστηκε

και το κουνακι αδειο

τους πηραν το μωρακι τους 

σε ασχημο καρναγιο

εκει που τα πλεουμενα

ποτε δεν επιστρεφουν

κι εκει που τα πετουμενα

κορακου οψη εχουν