Μεσημεράκι και είχα αράξει στο κρεβάτι μου.

Πως μου ήρθε και ξεκίνησα να διαβάζω το μπλογκ μου από την αρχή ως σήμερα.

Εκτός από την κλάψα μου,την δήθεν γενναιότητα και ''βαριά'' μου φιλοσοφία που είναι χρήσιμη στη ζωή όσο στη μαγειρικη οφελεί να ανακατευεις με μια αδειανή κουταλα σκετο,διχως τιποτα μεσα,βραστο νερο...η ανάγνωση αυτή ήταν ένα ταξίδι συναισθημάτων και αναμνήσεων.

Σωστό καρτ ποσταλ του μυαλου και της καρδιας.

Στιγμιότυπα απο τις διακοπές τους να φορούν ριγε μαγιο...το μυαλο να την εχει παρει αγκαλια και να ειναι ετοιμοι να βουτηξουν σε θαλασσα λαθων χωρις μπρατσακια λογικης...

Να τρωνε μαζι σε γκουρμε ρεστοραν θαυμαζοντας τη θεα και στα πιατα τους να εχουν εναν ανδρα η καρδια μια γυναικα η λογικη και να τσιμπουν ο ενας απο το πιατο του αλλου...θυματα το ζευγαρι που ηταν καταδικασμενο να μην μοιραζεται το ιδιο πιατο,αλλα το ιδιο στομαχι σε κομματια...

ρεψιματα καρδιας,κλανιες λογικης εγιναν στο περασμα του χρονου.

Αυτα τα δυο ξωτικα κανουν ολο σκανδαλιες.Το κακο ειναι οτι μου ανηκουν και δεν εχω απολυτη εξουσια πανω τους.

Καρτ ποσταλ λοιπον απο ποζες τους.

Μια αλλη σκεψη.Πως περασε ετσι ο καιρος γρηγορα.

Πλεον μου μενουν μονο 8 μηνες και 26 μερες...Λιγοτερο απο εγκυμοσυνη...

Αντε γρηγορα να την κανω απο εκει περααααα

Θελω πολυ να μεινω ξανα εγω και ο εαυτος μου...me and my monkey...