...μολις ξύπνησα,Αθήνα...

Μόλις έφυγα απο τη δουλεια...και σου κανω ερωτα διανύοντας σε...οδηγώντας στους δρόμους σου...

Βλέποντας τον απόηχο της νύχτας να γκρεμίζεται και να δίνει μια πολυ γλυκια γαληνη στο προσωπακι σου...

Κινηση μηδεν,οι πιο πολλοι κοιμουνται...

Μα εγω με το παλιο μου σταρλετ σε οδηγω...

Παρεα με τις σκεψεις μου...

Το χθεσινο φιλι...παθιασμενο...παρανομο...γλυκο...το χαμογελο της...

Αχ τι γευση...νοιωθω σαν μωρο παιδι...χαρουμενος...

Ξερω πως ισως δεν την ξαναδω...αλλα με ποσο ζωη γεμισε της φλεβες μου χθες...

Σημερα...Αθήνα...πρωινη μου ερωμενη...

Συγχωρα με που σκεφτομαι τον ερωτα της νυχτας...

Εκεινα τα φιλια...

Άναψε όλα τα φαναρια των δρομων σου πρασινα...και φερτην ξανα στην αγκαλια μου...τη χθεσινη μου ερωμενη...

Καλημερα...